Off-day

Gisteren hadden we een beetje een off-day. Kan ook eens gebeuren. Het is grijs weer buiten en daar houden we helemaal niet van, bah.  Anders waren we nu op weg naar Spanje om te gaan genieten  van de zon en het buiten zijn. Heerlijk met een dik vest aan en dan uit de wind even ergens neer strijken om weer verder te wandelen met onze foto camera's. 

Eerst moet Lief opknappen en daarna gaan we weer dus een mooi voorruitzicht toch?

Lief vindt het allemaal best maar ziet het allemaal niet zo snel verbeteren. Hij voelt overal pijntjes, neemt 4 keer per dag zijn bloeddruk op en controleert zijn hartslag. Soms word ik er kriegelig van. 

Ik heb met hem afgesproken dat hij dit weekend nog "vrij" mag zijn en dan ga ik met hem naar buiten. We beginnen met kleine stukjes. Even een frisse neus halen en andere mensen zien.

De 20ste is zijn afspraak met de chirurg ter controle. Dat wachten maar eens af. De pijn in zijn lies die hij voor de operatie had is niet weg en daardoor kan hij niet zo ver lopen. Dat valt hem tegen.

Foto's, echo's, bloedonderzoek, we hebben het allemaal gehad helaas zonder resultaat. Toen Lief de Prednison slikte werd hij weer een ander mens en dus wil hij weer Prednison of dat goed is of niet. Huisartsen hebben geen tijd meer. Ze zijn druk met al de Corona perikelen anders kon hij daar eens zijn verhaal kwijt. 

De 27ste gaan we naar een cardioloog met als specialisme, hartritmes. Daar horen we weer eens wat meer en voor de week daarna staat een afspraak met de cardioloog die Lief behandelt heeft.  Geduld is een schone zaak. Eerst maar eens zorgen dat hij nu in deze tussentijd weer energie opdoet maar wat ik ook verzin .... hij heeft er geen zin in op het moment.

Dus hoppa, de schouders er weer eens onder zien te krijgen.

Jarige mams heeft genoten

Gisterenmiddag gingen Lief en ikke op pad naar de jarige mams. De ballon die gisteren was bezorgt hing al tegen het plafond in de woonkamer. 

Eerst nog heerlijke gebakjes gehaald voor bij de koffie. Bij binnenkomst werden we allereerst op de hoogte gebracht van de perikelen van de dag. De huishoudelijke hulp was weer niet geweest. Eerst was ze ziek, daarna vakantie en nu weer ziek en geen vervangster en door zo'n bericht zit de planning die mams in haar hoofd heeft van die dag al helemaal fout. In de keuken lagen allemaal vuilniszakjes en lege flessen wijn die nog in de stortkoker moesten of ik dat even kon doen want dat doet de hulp anders en nu dus niet. "Komt in orde mams maar nu gaan we eerst koffie maken en gebak eten want je bent tenslotte jarig."  Dat was goed. 

Ze koos een gebakje uit en liet het haar smaken. "Ik krijg zoveel appjes" zei ze, " het belletje op de telefoon rinkelt maar door. Hoor je het?" Ja hoor dat hoor ik want het volume van de telefoon staat voluit. "Heb je ook je facebook al gezien? Daar staan ook zoveel felicitaties op." Vroeg ik haar waarop ik als antwoord kreeg " Facebook? Daar kijk ik nooit op." 

En daar viel mams door de mand want ik had die dag al verschillende duimpjes omhoog zien staan. Dus gingen we samen kijken op haar telefoon en toen ik haar de duimpjes liet zien die ze al gegeven had zag ik haar bedenkelijk kijken. "Wie zegt dat ik die daar gezet heb? Je kunt me wel veel wijsmaken maar dat heb ik niet gedaan." Toen ik op een duimpje klikte en zo liet zien dat daar haar naam bij stond antwoordde ze "Daar begrijp ik niets van want ik heb niets gedaan." Punt uit en daar kan ik het dan mee doen. 😏

We gingen alle felicitaties even na en bij vele wist ze niet meer wie het waren totdat ik haar uitlegde dat het een neef of nicht was en hoe het in de familie zat. Dan viel het mams weer in. Ze genoot van alle aandacht al gaf het ook de nodige onrust in haar hoofd.

We hadden een heerlijke fles Elzasser wijn voor haar meegenomen om te klinken op haar 93 ste verjaardag. Tja, wijn moet uit de Elzas komen want anders is de wijn niet goed. Mams is in het verleden, jaaaaren samen met paps naar de Elzas geweest naar Saint Hippolyte. Soms ging mijn broer mee met zijn gezin. Het werd een beetje een familieplekje. 

Zelf zijn we ook al mee geweest en op die reisjes werd er goed wijn ingekocht. Wijn uit de Elzas heeft bij mams een speciaal plekje en herinneringen en als je dan 93 jaar wordt dan mag er wel een flesje geopend worden vind ik.

Mams is jarig

Vandaag is mams jarig. 93 Jaar wordt ze. 

Het wordt weer een lockdown-feestje. Niet het idee van mams want zij wil het liefst een groot feest maar het is nu eenmaal niet anders.

Mijn schoonzus is gisteren geweest en wij gaan vandaag. Gisteren heeft ze al een grote ballon met een kaart gekregen. Via Greetz had ik hem bij haar laten bezorgen. Vandaag nemen we een heerlijke taart mee.

Mams is 93 jaar geleden geboren als oudste kind van vijf. Na haar werd er nog een zus geboren en drie broers. Nu zijn ze nog met z'n drieën over.

Mams kwam uit een warm en hecht gezin maar door de jaren heen werden de relaties onder de broers en zussen steeds slechter. Ik denk dat de karakters totaal niet met elkaar overheen kwamen of misschien wel te veel. Meerdere dominante karakters kan niet, dat botst. 

Toen de lievelingsbroer van mams 24 jaar geleden plotseling overleed op 64 jarige leeftijd was dat een groot verdriet voor haar. Haar zus overleed 5 jaar geleden op 85 jarige leeftijd. 

Mams heeft nog 2 broers. Een broer is 76 jarige en haar jongste broer is 72 jaar.

Veel contact is er niet meer tussen hun. Jammer is dat.

Maar vandaag is het feest en zetten Lief en ik de bloemetjes samen met mams buiten zover dat mogelijk is.

De Volgende dag

We zijn weer een dag verder weg van de Cardioversie.

Lief zijn hoofd wilde niet zo goed gaan gisteren. "Hoe kan dat nu? Misschien nog last van de narcose?" Maar nee daar kwam het niet van. Toen Lief zijn bloeddruk voor de zoveelste keer ging opmeten was zijn bloeddruk wel laag 128/62 hartslag 54 en het kwartje viel meteen. Daar kwam die hoofdpijn van.

Ondanks dat het tabletje voor de hartslag gehalveerd is is de hartslag te laag. Misschien moet het tabletje wel vervallen. 

Het liefst had ik vandaag de cardioloog gebeld met de vraag wat te doen maar Lief vindt het nog te vroeg. Hij wil geen zeurpiet zijn al vind ik dat je dan echt geen zeurpiet bent. Het halve hartslagtabletje wordt nu niet in de ochtend ingenomen maar vanavond en we gaan 3 keer per dag een meting doen. We houden het maar eens goed in de gaten.

Een wandelingetje in de frisse lucht zou hem eens goed doen maar vanochtend zagen we dat het kleine wondje dat nog over was van de liesbreuk operatie eindelijk dicht zit. Lief kiest ervoor om nog een dagje in de pyjama broek te blijven wonen zodat het wondje dicht kan blijven want net die ene knoop van de spijkerbroek zorgt ervoor dat het steeds weer open gaat. Dan binnenshuis maar wat actiever worden.

Gelukt!!!!!!!

Gisteren hebben we dan een dag Tongeren gehad. Om zes uur liep de wekker af en tegen kwart over zeven vertrokken we.

Het was nog helemaal donker buiten.

Bij de balie waar we ons moesten aanmelden in het ziekenhuis werd mij al meteen vertelt dat ik echt niet mee naar binnen mocht. "Maare, mag ik mijn man dan niet even naar de afdeling brengen?" "Nee, dat mag niet." 

Dat viel me wel even tegen dus afscheid genomen in de hal en daar ging Lief in zijn uppie op zoek naar de afdeling D1 waar hij zijn tent mocht opslaan.

Zelf zocht ik een plaatsje op in de hal. Haalde mijn leesboek te voorschijn en het wachten ging beginnen. Wat kan wachten lang duren. Het was 8 uur, wat kon ik allemaal gaan doen??????? Voorlopig dus maar lezen en zo nu en dan een app-je krijgen van Lief.

Tegen 11 uur zocht ik het restaurant op want ik was wel toe aan koffie en een broodje en tegen 12 uur appte Lief mij dat hij alles achter de rug had. 

Hij moest alleen nog los gekoppeld worden van een boel elektrische draden en van het infuus en dan zou hij naar het restaurant komen. Ik nam nog maar een flesje water om de tijd door te komen.

Het werd een uur, het werd twee uur en daar kwam Lief. Helemaal gelukkig want de Cardioversie was gelukt na de tweede keer. Hij had heerlijk geslapen en er helemaal niets van mee gekregen.

 

We hebben nog een heerlijke kop koffie genomen op de goede afloop en vandaag ben ik als een echte Maastrichtenaar en ook nog een katholieke een kaarsje gaan opsteken in de kapel van de Sterre der Zee om haar te bedanken voor de goede afloop.

Eind januari nog eens langs de cardioloog en wie weet kunnen we alsnog in februari naar het zuiden naar de zon en is een Ablatie niet meer nodig. Afwachten maar.