Een dag van een Camperaar

Wat een weer is het toch de laatste dagen. Als ik het nieuws hoor en lees over een orkaan, water overlast enz. en niet alleen in Nederland maar ook in Frankrijk en Duitsland.

Zo extreem als ik erover gelezen heb hebben wij het gelukkig nog niet meegemaakt maar vandaag hebben we "buien dag". 

Regen, droog, regen, droog, zon en weer buien. We gaan toch niet binnen zitten dus vanmorgen de regenjassen aan en daar gingen we.

Het winkelcentrum ligt hier 1 dikke kilometer vandaan dus daarheen gelopen en terwijl we liepen werd het droog en dat liep een stuk vrolijker. Voor we het in de gaten hadden waren we er al. 

Het winkelcentrum is immens groot. Zo zie je ze in Nederland niet. Alleen al daar een rondje lopen en je bent zo 1 kilometer verder. Wij hadden alleen koffie en een boterkuipje nodig. Ach je moet een doel hebben, toch. 😃

Deze keer gingen we een kijkje nemen in de supermarkt Globus. Tjonge, jonge wat een supermarkt.

Je kunt er werkelijk alles krijgen van vis tot theedoeken en alles wat daar tussenin zit. De winkel heeft wel een oppervlakte van de V&D vroeger, ongelooflijk. En alles is er te krijgen. 

Natuurlijk ook een afdeling met brood en allerlei soorten gebak. Wij hebben een heel bescheiden doosje uitgezocht met 2 Schweineohren voor bij de koffie vanmiddag. Het was maar goed dat de boodschappen in de rugzak moesten passen die we bij ons hadden zodat we ons moesten inhouden wat onze aankopen betrof 😁  Gelukkig vonden we ook de koffie en het boterkuipje want met al dat lekkers zou je dat nog bijna vergeten. Na een bezoek aan de Globus waren we wel toe aan koffie zodat we weer even konden bijtanken eer we aan de terug tocht gingen beginnen.

En zie wat een mooie kop koffie we kregen. Koffie met een piep klein ijsje erbij 😊

Lief keek met enige weemoed naar de beauty waar hij naast zat. Ooit heeft hij er ook zo eentje gehad. Het was nog voor mijn tijd en hij heeft hem moeten verkopen. Hij heeft er nog altijd spijt van maar er weer een kopen ........... ik denk het niet dat hij dat nog doet maar het blijft wel trekken zo'n machine.

Weer bij de camper gekomen is Lief meteen aan het werk gegaan met de vuilwatertank te legen en ik ben de tafel gaan dekken om onze meegebrachte broodjes te gaan verorberen. Die heerlijke Duitse harde broodjes en ze kosten bijna niks, mmmmmm.

Vanmiddag zijn de Schweineohren aan de beurt.

Buren en buren

Vanmorgen liep ik met Lief in de supermarkt rond toen mijn telefoon ging. Het was de buurman van 4 hoog.

De lawaaiburen waren gisteren bij hun aan de deur geweest n.a.v. de mail van de huiseigenaar en buurman van 4 hoog wilde daar even verslag van doen.

Het meisje en waarschijnlijk de huurster, spreekt alleen Engels en dan in een super snelle versie. De buurman van 4 hoog kon het niet meer volgen en zei dat ook dus ging haar vriend de boel vertalen.

De vriend is een rustige jongeman maar het meisje is een felle, zei de buurman van 4 hoog. Nou daar weten wij alles van en hebben dat ook geregeld gehoord. Ze schreeuwt en gilt en huilt. 

Wie er met de deuren gooit kunnen wij niet zien. 

Misschien hoort het bij haar cultuur om emoties keihard de vrije loop te laten. 

Het meisje gaf te kennen dat zij niet verantwoordelijk zijn voor al dat lawaai.

Nou ik ben gewaarschuwd want als wij weer terug zijn zouden ze ook bij ons langs komen. Laat maar komen hoor. Ik ben er klaar voor.

Vandaag kregen wij ook nieuwe buren op de camperplaats en dat was weer heel gezellig. Het zijn volgers van onze Vlogs op YouTube en ook zij zijn op weg naar Zweden. Onze buurtjes zijn er al vaker geweest dus we hadden gesprek stof genoeg.

Of ze vanavond nog lawaai gaan maken????? Ik hoop het niet en denk het ook niet 😅😅

Bovenburen

Vanmiddag zaten we buiten toen we schrokken van onze Ring deurbel thuis. We zijn dat niet gewend dus het moest nog even tot ons doordringen voordat het kwartje viel.

Lief had de meldingen van zijn telefoon ook wel erg hard staan. Zo hard dat zelfs onze buren die buiten zaten te eten er van opkeken.

Even kijken wie er voor de deur staat ................... de lawaai-buren.

Toen zagen we ook de mailbox met de mailtjes die gestuurd waren door de bovenburen van 4 hoog naar de beheerder van ons appartementen complex en de mailtjes tussen de beheerder en de eigenaar van het appartement van 3 hoog en de mailtjes van de bewoners en de eigenaar van 3 hoog.

Snappen jullie het nog?

De mail van de bewoners van 3 hoog was in heel slecht Nederlands geschreven plus werd de eigenaar aangesproken met mevrouw terwijl het een mijnheer is en de achternaam was helemaal fout geschreven. Hmmmmm, niet zo best dus.

Zij maakten geen lawaai, luisterden naar de radio en tv met de koptelefoon op en waren heel alert op de deuren maar ze zouden contact opnemen met de bewoners van 4 hoog en met ons van 2 hoog. Zij stonden dus vanmiddag voor de deur.

We gaan er ons nu niet druk om maken en doen verder ook niets. Pas als we weer thuis zijn en we hebben weer last dan timmer ik maar weer tegen de verwarmingsbuizen en noteer de datum en de tijd.

Nu hebben we vakantie en doen niets. We hebben er nu even geen zin in en wat heel voornaam 

is ........... we slapen in de camper als roosjes zonder dat we wakker gemaakt worden door gegil of deuren. Wat een rust.

Alleen op de wereld

Vanmiddag kwamen wij op een camperplaats aan waar helemaal niemand stond. Ongelooflijk toch. Gisteren konden wij nog net één plekje krijgen en vandaag zijn wij de enigste. 

Toen wij pas een camper hadden vond ik het best eng om ergens helemaal alleen te staan. Vooral die keer dat we ergens in noord Spanje stonden voor een grote rots waar volgens een boekje de Vale gieren zouden moeten zijn.

Lief is fan van deze enorme vogels.

Deze foto heb ik ooit eens gemaakt toen we een nest ontdekten in noord Spanje op de richel van rots.

Nadat we deze hebben gezien is Lief helemaal in de ban geraakt van deze soort.

Zo belanden we toen dus met de camper voor een hoge rots in een bos, helemaal alleen en het regende.

We hebben daar die dag overigens geen gieren gezien maar die nacht werd het pikkedonker. Ik vond het helemaal niks. 

Lief verzekerde me dat zelfs iemand met kwaad in de zin ons helemaal niet kon zien. Zo donker was het. Op een gegeven moment heb ik toen de gordijnen maar dicht gedaan en me gedragen als een struisvogel.

Wat ik niet zag was er ook niet, punt uit. Ik heb die nacht boven alle verwachtingen in heel goed geslapen en mijn angst om ergens helemaal alleen in de rimboe te staan was zo goed als verdwenen.

We zijn er natuurlijk wel op berekend dat ongenode gasten naar binnen zou willen net als zovele andere camperaars en het lijkt me dan ook niet verstandig om zomaar een camper binnen te stappen terwijl de bewoners aanwezig zijn.

Het blijft toch vaak een punt van discussie tussen de vele kampeerders en het verhaal over dat er bedwelmend gas in de camper of caravan gespoten wordt blijft een spannend iets terwijl dit verhaal helemaal niet klopt. Hoe kan iemand met een busje gas in een mum van tijd een hele ruimte vol spuiten zodat de bewoners van de wereld raken en ergens de volgende dag pas weer wakker worden.

File

We hebben er nu ongeveer een dikke 500 km op zitten. Vanmorgen passeerden we de grens met Duitsland. We verbaasden ons over het aantal vrachtauto's op de snelweg, ongelooflijk. Het duurde niet lang of in ene keer ontstond er een file terwijl er niets aan de hand was. Het werd maar niet zo een file van een paar kilometer. Het hield niet meer op.

 

Ik vraag me dan altijd af hoe zoiets nu kan ontstaan. Soms zag ik in de file een groot gat ontstaan. Auto's rijden dan tergend langzaam. Ze willen op die manier in beweging blijven denk ik maar dan zie je achter zo'n auto in ene keer weer opnieuw een file ontstaan. Eigenlijk ontstaat dit soort file's doordat auto's zo vreselijk langzaam rijden. Het heeft zeker een half uur geduurd dat we bovenstaand beeld zagen bij de tegenliggers.

Later gingen we de plaats Nienburg, waar we nu staan op een camperplaats aan de Weser, bezoeken. Het is maar 500 meter van ons vandaan en het lijkt me een welvarende plaats met veel winkels, terrasjes, Katoffelnhaus, Biergarten enz. De terrassen zaten ook goed gevuld dus dan lijkt het mij toch een welvarende plaats.

En toen zag ik in de verte weer een file. Dit maal niet van auto's maar van mensen. Ik dacht eerst dat er iets te doen was en ging eens poolshoogte nemen en toen zag ik dat deze file voor een voedselbank stond.

Daar heb ik geen foto van gemaakt maar dat begrijpen jullie wel.

Dat vind ik toch zo erg. Er stond werkelijk een lange rij op het trottoir. Vrouwen en mannen met grote lege tassen. Als er iemand naar buiten kwam mocht er weer een nieuwe klant naar binnen en ............. allemaal mondkapjes op en niet alleen bij de voedselbank maar in iedere winkel.

Het was weer even wennen. Ik kreeg het er bloed heet van maar we letten er maar weer op dat we steeds een mondkapje bij ons hebben.