Het ultieme geluksgevoel.

Het ultieme geluksgevoel 😍

Wij hebben het gevonden. Geniet even mee als je wil 😍

Stel je eens even voor ................

Je staat met je camper in een duin aan een wit zandstrand aan de Zweedse zuidkust. De zon schittert in het water en soms zie je een zeilbootje of je hoort de motor van een vissersbootje in de verte. Het vissersbootje vaart uit met zijn netten klaar om in zee te laten verdwijnen.

Het is warm en je hoort het gekabbel van de kleine golfjes in de branding. De zon blijft schitteren in het water en je voelt je heel loom worden. Je ogen vallen dicht en het is alleen nog de zon, de zee het gekabbel van het water en jij.

Wat een rijkdom is dat.

Dan schrik je wakker van de meeuwen en sterns die rondvliegen op zoek naar vis en weer zie je die mooie zee schitteren met het witte zand.

Een koud glaasje fris water, je leesboel waar je dan middenin het spannende verhaal zit van inspecteur Wallander die op een steenworp afstand van je te werk gaat.

En als je dan je zo intens gelukkig voelt omdat alles zo perfect in elkaar past en de avond begint te vallen en je buurman zijn gitaar te voorschijn haalt en begint spelen dan is het plaatje helemaal compleet. Bedankt buurman voor dit extra cadeautje.

Mijn dag kan niet meer stuk lieve lezers en lezeressen maar dat zullen jullie wel kunnen begrijpen. Morgen worden er weer stapjes gezet maar vandaag even niet.

Mijn vangst van vandaag.

Vandaag zijn Lief en ik gaan wandelen. Het begon net te regenen maar als "echte" 😆 Zweden gingen we met onze Noorse jassen aan op pad. Gossie, nu ik dat zo zie worden we nog internationaal net als met het eten van avond 😂😂.

We hadden Zweedse karbonades met Portugese kruiden en Franse peper. Tja, als er iets van kruiden op is dan koop ik het in het land waar ik het nodig heb en zo worden we onderhand internationaal maar dit terzijde. Wij gingen dus wandelen, in de regen. 

Ik had een vuilniszakje bij me dat ik ergens moest zien kwijt te raken. Ik had van de week grote vuilnisbakken gezien bij de jachthaven dus maar even naar de jachthaven lopen om mijn zakje te lozen. Van daaruit zijn we verder gelopen want de regen werd minder en mijn vuilniszakje was ik kwijt dus geen extra bagage meer en dus ......... stapjes maken.

We liepen nog een stukje verder en kwamen langs een stukje zandstrand. Als ik een zandstrand zie dan moet ik natuurlijk kijken of ik ook schelpen zie. Vreemd, ondanks het witte zand vond ik met moeite maar 1 dubbel schelpje. Maar ik had tenminste iets.

Wij liepen weer verder en onderhand was het opgehouden met regenen. En daar zagen we de beschilderde zwerfsteen liggen.

Achter op de steen stond Fb Kamínky en een nummer.

Daar moest ik natuurlijk meer van weten dus toen we weer in de camper kwamen ben ik meteen op facebook gaan zoeken en inderdaad daar vond ik Kamínky en allerlei berichtjes van mensen die er een foto van hun gevonden steen plaatsten en het nummer dat op de achterkant van de steen staat.

Heb ik dus ook gedaan. Foto gemaakt en geplaatst samen met het nummer en erbij geschreven waar ik hem gevonden heb en dat ik de steen mee naar Nederland neem en daar weer zal neerleggen.

Het lijkt mij een enige bezigheid.

Eerst gaan wandelen om geschikte stenen te zoeken en dan de tekeningen maken op de voorkant.

Op de achterkant met een dikke zwarte stift de naam van je gemaakte facebook pagina en het nummer dat je aan je steen geeft.

De steen zal met een soort vernis afgewerkt worden zodat de verf goed zichtbaar blijft.

En heb je dan je steen klaar dan lekker gaan wandelen en hier en daar een steen neerleggen en dan maar hopen dat je stenen gaan zwerven en kijken waar ze allemaal terecht komen.

Een Vieuxtje op recept.

Vandaag hebben we een heerlijke wandeling gemaakt en weer dik 10.000 stappen gezet. Nu zal dat voor de meeste van jullie niet speciaal zijn maar voor ons wel. We merken heel goed dat onze conditie sterk aan het verbeteren is. Eerder liepen we dat ook tot ik 3 jaar geleden een aanval van  Ischsias kreeg.

Daarna kon ik niets meer tenminste wat lopen betrof. Ik kon amper staan.

Ik heb geoefend en geoefend maar dat viel verdorie niet mee. Vorige zomer kon ik weer 6.000 stappen zetten maar dan moest ik de volgende dag weer in de rust stand. Mijn horloge had ik aangepast van 10.000 stappen naar 6000 en dat was al vaak niet haalbaar. Wat was ik trots dat het mij lukte om die afstand weer te kunnen lopen. 

Nu ben ik weer 1 jaar verder en loop weer 10.000 stappen zonder voor pampus te liggen 's avonds. 

Binnenkort ga ik mijn horloge weer aanpassen denk ik al wordt het moeilijker om thuis ook zoveel stappen te zetten. Thuis loop je vaak hetzelfde rondje en ben je onderhand uitgekeken maar onderweg ga je steeds op ontdekking en loop je gemakkelijker. Eigenlijk moesten we een camper reisje op recept van de dokter krijgen 😂😂

Lach hier nu maar eens om maar ik kende vroeger een man (hij was al op leeftijd)  die last had van nervositeit zo vertelde hij. Iedere avond dronk hij een glaasje Vieux. Ik denk dat velen nog niet meer weten wat dat is maar het is Nederlandse cognac die een goed alternatief is voor een Franse cognac qua prijs. Niet te vergelijken met de Franse cognac maar hij had er baat bij en vroeger kreeg je een Vieuxtje als je om een cognacje vroeg.

Mijn vader was een echte cognac drinker. Je deed hem geen groter plezier dan hem met zijn verjaardag een goede fles Couvoisier VSOP of een Napoleon VSOP te geven. Vieux kwam bij ons de deur niet in. 

Op een keertje was de nerveuze man in gesprek met mijn vader en heel serieus zei hij, " wat denkt u ervan mijnheer H. zou ik niet eens aan de huisdokter kunnen vragen of ik de Vieux niet op recept kan hebben?" 

Wat hebben wij hierom moeten lachen en al helemaal omdat deze man altijd zich een beetje meer voordeed dan nodig was. Het werd de familiegrap binnen onze familie. Of hij het ooit aan de huisarts gevraagd heeft weet ik niet. 

De beste man is al tientallen jaren geleden overleden en wie weet kwam het wel omdat hij de Vieux niet op recept heeft gekregen.

Alleen maar voordelen.

Vandaag las ik in de nieuwsbrief van "SpanjeVandaag" dat overwinteren in Spanje een heel verstandig idee is. Ik had het dus wel bij het rechte eind, ik wist het 😅.

Het werkt dus heel goed bij mensen die aan een winterdepressie lijden.

Nu lijd ik niet echt aan een winterdepressie maar ik heb er wel een gruwelijke hekel aan als het donker en grijs weer is en als het daarbij ook nog regent dan zou ik na een paar dagen het liefst mijn bed niet meer uitkomen, bah.

Dat heb ik altijd gehad. Ik denk wel bijna mijn hele leven.

Ik zie me nog op mijn Vespaatje naar de opleiding rijden en was dan helemaal verkleumd van de kou en kletsnat. Had ik per toeval ook nog een rok aan dan waren mijn bovenbenen helemaal rood van de kou en al helemaal als ik ook nog over de brug over de Maas moest. Wat was dat koud!!!! Het lag er helemaal aan op welke school ik dat jaar stage moest lopen.

Als ik nu in de winter, in Spanje op mijn e-vouwfiets langs de zee fiets om naar de markt te gaan in het volgende dorp, dan heb ik een vestje aan voor de frisse wind. Ooooo daar kan ik toch zo van genieten.

Nog een voordeel.

Als ik in Nederland ben in de winter dan is het koud en moet ik mijn thermostaat hoger zetten. Ben ik in Spanje dan verbruik ik 0,0 aan gas.

Alleen al van die besparing kun je je diesel betalen om naar het zuiden te rijden.

Boodschappen doen in Spanje is ook voordeliger dan boodschappen doen in Nederland.

We staan wel eens op een camperplaats in Peniscola waar je ook nog 1 keer in de week naar de Spaanse les kan gaan. Mooi meegenomen toch? 

Je bent er gewoon veel actiever dan in Nederland. Heb je behoefte aan contacten dan kun je die heel gemakkelijk opzoeken door mee te doen aan activiteiten zoals, bridgen of gymnastiek, jeu de boules, knutselen enz.

Er is van alles te doen voor de liefhebber. 

Je bent er ook veel meer in beweging door te wandelen en te fietsen en meestal in de buitenlucht, heerlijk.

De kosten van je camper plaatsen of campings moet je natuurlijk wel extra rekenen. Die kunnen variëren van € 100 per maand tot € 500. Dat ligt er helemaal aan hoe duur je het zelf wil maken. Ga  je vrij kamperen dan betaal je niets en heb je vaak de mooiste plekjes. Wij hebben al met een stuk of 5 campers bij een strand gestaan. Prachtig was dat. We hebben er een stel camper vrienden aan overgehouden.

Je maakt het zo duur of goedkoop zoals je zelf wil. 

Camperen is eigenlijk geen vakantie vieren maar een manier van leven. 

Als je 3 maanden van huis bent kun je niet 3 maanden vakantie vieren en iedere keer weer gaan uiteten en op terrasjes gaan zitten zoals je doet als je 1 of 2 weekjes bent bent. Het zou een dure bedoening worden en gezond lijkt het me ook niet.

Oost en West

Het is of de duvel ermee speelt.

Gisterenavond kregen wij weer een nieuwe buurman en deze keer was het geen Zweed maar een Duitser. Dat vinden wij meestal wel prettig omdat het Duits ons beter af gaat dan het Zweeds 😁 en daarbij was het een enige man.

Nou ja, enig, voor mij iets te jong hoor 😉 😅 Hij was totaal niet verlegen en begon uit zich zelf een praatje.

Hij begon met de vraag waar hij moest betalen en tot hoe laat dat moest. Meestal is zoiets wel een fijne opening om een gesprek te beginnen.

Hij reisde met vrouwlief en 2 dochters. Op zijn hoofd droeg hij een eigenwijs staartje/kuifje en de haren die hier uitpiepte staken alle kanten op. Hij was een vrolijk type en het gesprek vlotte dan ook meteen.

Alle campings waren vol vertelde hij en zijn Mädchen wilden graag naar het strand. Ze bleven daarom maar 1 nacht en morgen maar zoeken naar een camping of camperplaats bij een strand.

Hij vroeg hoelang wij al op pad waren want hij wist schijnbaar uit ervaring dat ouderen, die niet meer hoeven te werken vaak lang onderweg zijn met hun camper. Lief antwoordde dat we half mei van huis vertrokken waren en 23 mei met de ferry naar Zweden waren gekomen. 

"Aha", zei "en dan blijven jullie zeker tot de kerst 😂?" "Nou nee helaas niet," zei Lief " want in januari moeten we weer naar Spanje de zon opzoeken 😅. Tja zo gaat dat als je gepensioneerd bent 😂😂" 

We hadden het grootste plezier om de grapjes over deze luxe beslommeringen. Toen vroeg hij waar we vandaan kwamen en wij vroegen weer op onze beurt aan hem waar hij vandaan kwam.

Hij vertelde dat hij vroeger als kind in Potsdam had gewoond maar nu woonde hij iets zuidelijker in een voor ons onbekend dorpje.

Hij was een Ossie. Hij vertelde dat hij 11 jaar was toen de Muur viel. Dat was nu 35 jaar geleden. In die tijd moest hij op zaterdag nog naar school. De juffrouw van de school was daar heel streng in en herinnerde haar leerlingen er steeds aan dat ze op zaterdag niet mochten verzuimen.

35 Jaar geleden op een donderdag viel de muur vertelde hij en het eerste wat hij deed was op de vrijdag samen met zijn schoolvrienden naar C&A gaan in west Berlijn. Dat vergat hij nooit meer. Die vrijdag was gewoon niemand naar school gegaan maar op de zaterdag waren ze er weer allemaal. 

Gelukkig geen boos gezicht van de juffrouw en ook niet van de ouders van de spijbelende leerlingen. Ze begrepen het.

Hij vertelde ook over de Trabant van zijn vader.

Zijn vader had de eerste en ook meteen de laatste Trabant gehad en het schakelen in die auto moest zoals je dat ook vroeger in de Renault 4 of in de Eend deed. Een nieuwe Trabant krijgen kon jaren en jaren duren.

Hij vertelde ook dat zelfs nu nog na 35 jaar altijd verschil in Duitsland werd gemaakt tussen de Ossies en de Wessies. Dat heb ik nooit geweten. Nu heb ik er ook nooit mee te maken maar toch dacht ik dat dat nu wel over was onderhand.

Er moeten weer generaties overheen gaan denk ik net als de beschuldigingen die Duitsers vaak kregen met betrekking tot de Tweede Wereldoorlog. Gelukkig is dat nu een heel stuk minder.