Vrijdag dus .......

Yes het is weer vrijdag dus ............ het uur der waarheid 😟 Vrijdag = weeg dag.

Als ik er eens goed over nadenk dan denk ik waar maak ik me nu eigenlijk zo druk om verdikkie. Alleen maar over dat stomme getalletje dat eigenlijk alleen maar iets aan duidt. 

Als ik mezelf soms op een foto zie of video dan denk potverdikke ik ben echt te dik en aan andere keer valt het wel weer mee.

Het zijn allemaal gedachten om mezelf gerust te stellen. Heel diep van binnen weet ik gewoon dat er zeker 15 kg af mogen om te beginnen.

Mijn doelen leg ik niet te hoog want uit ervaring weet ik dat dat niet werkt.

Crash diëten werken ook niet want die heb ik al vaker gedaan. Een hele plank van de boekenkast wordt ingenomen door boeken met allerlei soorten diëten. Die ga ik niet meer inkijken. Punt uit!!

Ik eet alles, alleen minder. Dat is de bedoeling.

Vanmorgen ging ik dus weer de weegschaal op en zag dat ik 0,7 kg was afgevallen. Netjes toch.

We hebben veel gelopen de afgelopen tijd. Gisteren nog 11 000 stappen en dat met die hitte. Het lukte.

Lief had gisteren in Tongeren zijn holter moeten ophalen en was dus aangesloten op dat ding. Wat is nu niet mooier om dan te gaan bewegen. Volgende week komen we weer ter controle bij de cardioloog en horen we hoe het met Lief zijn hartje gaat.

We lopen dus geregeld en letten op ons eten, roken niet en drinken niet, eten geen zout. Nou ja, ik drink alleen nog een wijntje bij visite en feestjes.

We gaan maar door op deze voet en wat het allemaal brengt zien we wel weer.

Is het geen dotje?

Is het geen dotje?

Lief en ook ikke hebben in ons leven altijd een zwak voor honden gehad en nog. Het gebeurd dan ook regelmatig dat we het over hondjes hebben.

Gisterenavond toen ik zo zat te kijken op internet kwam dit boefje voorbij op mijn scherm en ik was meteen verkocht.

"Lief, wil je nog een Jack Russel?" vroeg ik.

"Heb je er een in de aanbieding?" vroeg hij. Die had ik. Ik liet Lief de vertederende foto zien en hij was meteen verkocht.

Ik ging contact zoeken met de fokster en ja hoor er was nog een teefje. Onze adrenaline steeg met de minuut.

Vanaf 2 september mocht de puppy het nest verlaten. We maakten allerlei plannen. Hoe gaan we de opvoeding aanpakken. Ze moet natuurlijk mee in de camper en zelfs namen werden al bekeken.

Vandaag zou ik weer contact opnemen met de fokster.

Dat heb ik gedaan en na veel wikken en wegen hebben we besloten om het niet te doen hoe jammer we het alle twee ook vinden.

We zijn beiden rond de zeventig. Lief iets meer en ik iets minder maar toch. Een Jackie kan tussen de 10 en 15 jaar oud worden en dan is Lief al in de tweede helft van de tachtig en ik half. 

Kunnen we ons nog bukken om de poepjes op de straat op te ruimen?

Wat doen we als we ziek zijn. We hebben geen tuin en zullen haar toch moeten uitlaten.

We leveren een heel stuk vrijheid in maar we krijgen er ook zoveel voor terug.

"Er zal vast aan de leren bank geknabbeld worden," zei Lief.

Dure dieren artsen, honden belasting, een eventuele sterilisatie.

Fffffffff en dan mag ze nog niet een of andere ziekten krijgen.

We hebben besloten dat deze puppy beter af is in een jong gezin met kinderen. 

Ons hart zegt, we gaan haar meteen ophalen maar ons verstand zegt, beter niet doen. Ook geen oudere hond uit een asiel want wat gebeurd er als wij ziek worden en ook niet meer kunnen. 

Het drukt je wel weer met de neus op de feiten.

Alles wat je graag wil doen moet je NU doen en niet LATER want dan kan het misschien niet meer.

Wachtwoorden

We hebben onze nieuwe mobiele telefoons. Mooi natuurlijk dat het kan dat je zo'n ding kunt kopen want het lijkt tegenwoordig wel of die dingen van goud zijn aan de prijzen te zien maar we moeten ook niet vergeten dat het eigenlijk een zakcomputer is waar je ook nog toevallig mee kan bellen.

Vroeger had ik een mobiel waarvan je de antenne moest uittrekken als je ging bellen 😅 Een sms bericht kon je ook versturen. Dat was me toch een uitvinding. Mijn moeder is ook altijd mee gegaan in de tijd en op een gegeven moment wilden we alle twee een modern toestelletje. "Doe mij maar hetzelfde als jij," zei ze dan, "want ik heb er geen verstand van en ik wil niet zo'n oude mensen ding." De Swing van KPN vond ik enig.

Mijn moeder had een zwarte en ik een blauwe en ik voelde me helemaal hip.

Later kwam er een Nokia want die was toch wel het einde. Een degelijk toestel die helemaal in was. Mark Rutte heeft er nog altijd eentje zegt hij 😂 al zal hij er wel een andere naast hebben voor zijn privé zaken 😉

Vanaf de Nokia zijn we overgestapt op het merk Samsung en er ook altijd bij gebleven. De keuze nu is dan toch weer op de Samsung gevallen. De doorslag gaf het fototoestel in de telefoon.

Lief wilde naar de winkel om een telefoon te kopen. Alles werd hem uitvoerig uitgelegd. 

Daarna zei Lief "pak er maar eentje voor me in" maar dat ging niet want die toestellen liggen niet meer op voorraad in de winkel i.v.m diefstal. 

"We kunnen er een online voor u bestellen mijnheer en dan heeft u hem morgen in huis." "Nee," zei Lief,"laat maar want mijn vrouw wil ook een nieuwe telefoon en dat online bestellen kunnen we zelf ook wel."

En zo gebeurde het.

De post bracht de telefoons thuis en toen begon ons karwei. Samsung heeft hier een goede app voor. Je legt je oude en nieuwe telefoon naast elkaar en drukt op de knop en Samsung doet al het werk voor je (denk je).

Wil je naar de Albert Heijn dan merk je dat je weer opnieuw moet inloggen met emailadres en wachtwoord fffffffffff want wat is dat ook alweer?

En dat gebeurt niet alleen bij Albert Heijn maar ook bij de 120 andere apps 😰

Dat wordt een middag hard werken. Vroeger gebruikte ik overal hetzelfde wachtwoord voor maar dat mag niet meer en ......... je moet ze ook nog regelmatig vernieuwen 😕

Nu heb ik ooit in mijn google drive een spreadsheet bestand gemaakt waar al mijn wachtwoorden in staan op alfabet. Ik heb er allemaal tabbladen op alfabet in gemaakt en dat werkt perfect. Overal kan ik in mijn google drive en snel mijn wachtwoord opzoeken.

Toen ik na de nodige uurtjes alles weer geactiveerd had ging Lief aan de slag en geloof het of niet maar steeds riep hij mij, "wat is het wachtwoord ook alweer van .........."  Ik werd er doodmoe van en heb hem uiteindelijk mijn laptop gegeven met de wachtwoorden van mij zodat hij het zelf kon opzoeken. "Gossie," zei hij " jij kunt het me toch even zeggen."  Ik schoot bijna vuur op dat moment.

Memories

We hebben gisteren een mooie verjaardag gevierd. Het was ook al weer lang geleden door de corona dat we voor het laatst bij elkaar waren.

De mannen, alweer 25 jaar oud. Waar blijft de tijd. De een heeft een vriendin, de ander niet en daar kon ik nu ook meteen kennis mee maken, leuk.

Ik kon de tweeling nooit goed uit elkaar houden maar nu was een van de twee de nodige kilootjes aan gekomen. Toen ik hem zag dacht ik; jongen lief wat lijk jij op je vader. Lief was het ook al opgevallen. 

Voordat we naar de verjaardag gingen heb ik mijn Zweden/Noorwegen schaal gemaakt. Mijn schelpen en stenen die ik vond hebben een mooi plekje gekregen. Ze liggen in een glazen schaal en staan op mijn dressoir in de kamer.

Zo kun je aan de linkerkant de blauwe steen zien uit de bossen van noord Zweden en rechts de steen met de zwarte streepjes peuterde ik uit de sneeuw bij de poolcirkel in Noorwegen. De zee egels kwamen van het witte strand waar het stervens koud was en zo dwaal ik weer heel even naar het prachtige noorden.

Mijn Dalarna paardje staat er naast.

Wat hebben we toch een mooie reis achter de rug ❤

 

Vandaag een feestje met een dubbel gevoel

Deze afbeelding kwam ik gisteren tegen. De tekst sprak me meteen aan. Een nichtje van mij had hem op haar facebook staan.

Misschien dat hij me vandaag wel extra aanspreekt.

De tweeling, mijn neefjes en zoons van mijn overleden broer zijn vandaag jarig.

Ze worden vandaag 25 jaar. Ze waren 5 toen hun vader overleed. Veel hebben ze er toen niet van begrepen al hadden ze hun tijden dat ze hun papa misten.

Ik weet nog die ene keer toen er een melk tandje bij een van de twee uitviel en hij boos reageerde dat papa dat nu niet kon zien.

De dag voor de begrafenis kreeg een van de twee een grandioos idee toen we bij uitvaartcentrum zaten vol van verdriet.

"Mama, we kunnen toch op vakantie. We zetten de doos waar pap in zit gewoon achter in de auto."

Was het leven maar zo simpel zoals het eruit ziet in de ogen van een kleuter van 5. Hun zusje was al iets verstandiger. Ze was al 10 en een echt papa kindje.

Zij wil nu alles over haar papa weten. Wij hebben nog video's waar hun papa op praat en lacht. Lief heeft ze gedigitaliseerd en de video op een usb gezet.

Toen ze de video voor het eerst zag en de stem van haar papa hoorde was ze heel verbaasd. Ze had altijd gedacht dat die anders was. Ik heb haar ook de vele brieven gegeven die mensen stuurden toen mijn broer overleden was zodat ze kan zien hoe geliefd haar papa was en wat voor een soort man.

Ach het zijn allemaal dingen die vandaag weer door mijn hoofd gaan. Ik laat de gedachte maar passeren en vanmiddag gaan we samen met hun en hun mama feest vieren.