Prikochtend

Vanmorgen was onze "prikochtend".

We kregen de griepprik en ik als extra toevoeging de Pneumokokken prik.  We kunnen er weer tegen hopen we.

Het was best druk bij onze huisartsen praktijk.

Er stonden 3 sta tafels klaar en iedere tafel werd bemand door een doktersassistente. Op de tafels stonden de bakjes met de prikken en pleisters voor het grijpen.

Bij binnenkomst moesten we eerst langs een soort receptie waar we onze prikbrieven moesten inleveren en ik kreeg een geel vouwblaadje mee zodat ze konden zien dat ik een extra prik kreeg.

Onze huisarts stond bij de ingang van de priklocatie en regelde het "prik-verkeer" naar de tafel die  vrij was.

Sinds de corona tijd loopt iedereen dan weer via een andere uitgang naar buiten en komt langs de kisten die gevuld staan met mooie appels waar iedereen een appel uit mag nemen.

Leuk toch. 

Zolang ik voor de griepprik ga staan er altijd kisten met appels klaar.

De boodschappen hebben we ook al binnen en Lief is druk bezig met een taart te bakken voor morgen als de haak dames komen. Het gelukkig steeds iets beter met Lief.

Einde in zicht?

Vorige week zondag schreef ik, "waren we maar een week verder"  en dat zijn we nu. Ik ben er blij mee en denk met weemoed terug aan de vorige week. Mijn Lief moest toen opgenomen worden voor een Ablatie.

De eerste dagen dat Lief weer thuis was voelde hij zich niet goed. "Ik voel me helemaal daas," zei hij me. Zijn hartslag was aan de lage kant en daar gooide ik het op. Na weken een hartslag te hebben gehad van een sporter 130 en dan in ene keer weer terug naar soms zelfs 57 zal dat gevoel te weeg brengen zei ik hem. Lief gooide het op de narcose want 3 keer narcose krijgen in één jaar is misschien ook wel te veel geweest.

Gisteren had Lief een echte slaap dag en toen hij vanmorgen rond half 10 wintertijd wakker werd voelde hij zich een stuk beter. Gelukkig, we gaan weer de goede kant op.

Vanmorgen was hij zelfs weer heel actief bezig met zijn film programma op de laptop. Vanmiddag weer rustig aan en nog een middagdutje gedaan en zo zullen we steeds een stapje verder komen.

Gelukkig maar en dan hoop ik dat Lief voorlopig even gespaard wordt van doktersbezoeken al staat voor deze week de oogarts nog op het programma. Ik hoor geen klachten van vreemde wormen die Lief voorbij ziet kruipen dus het netvlies zal nu ook in orde zijn net als de oogdruk.

Morgen mag ik wel nog even bellen met de huisarts van mams want haar slijmbeursontsteking doet nog veel pijn. Morgen maar eens overleggen of het toch niet beter is om een cortisonen injectie te geven. De huisarts vond het in eerste instantie niet nodig en koos voor fysiotherapie. Dat helpt dus helemaal niks.

Ben benieuwd

Prikken

Mams had dezelfde envelop gekregen als ik. Vanmorgen heeft de buurman haar brievenbus geleegd en haar post naar boven naar haar appartement gebracht.

In de envelop zat dus de uitnodiging van de griepspuit. Ik had het goed geraden 😄

Mams gaf me door dat we zaterdag 5 november onze prikken mogen halen en dat gaan we zeker doen. 

Het enigste waar ik mee zat was dat de corona- en de griep- en pneumokokken prik op één en dezelfde dag zou zijn maar er zit op deze manier een maand tussen de corona- en de griep prik en dat zal zeker geen probleem zijn.

Alweer een zorg minder 😀

De corona prik vind ik wel erg belangrijk op het moment. 

Ik las dat de corona weer flink in opkomst is. We willen nog wel even goed oppassen zodat de ablatie van Lief de 24 ste van deze maand kan doorgaan. Hij kan het maar achter de rug hebben. Ik moet er niet aan denken dat alles uitgesteld moet worden omdat hij corona heeft opgelopen.

In de Belgische ziekenhuizen zijn ze ontzettend streng. Je moet nog altijd met een mondkapje op lopen anders kom je er niet in. Er zal ook wel weer een coronatest of te wel een neuswisser aan vooraf gaan maar dat horen we maandag wel bij de anesthesist.

We gaan nu nog even door met genieten in Frankrijk. 

Lopen en oefenen

Vandaag heb ik weer een prestatie geleverd voor mezelf. Ik liep liefst 13.532 stappen.

Lief wilde zijn nieuwe stabilisator terug brengen naar de Media Markt. Gisteren had hem gekocht met de verzekering dat de app van het apparaat ook op de nieuwe mobiel kon. Niet dus.  

Om een lang verhaal kort te maken we zouden vandaag dus lopend naar de MM gaan die aan de andere kant van de stad ligt ongeveer 3 km lopen. Vandaar uit nog naar een andere fotozaak gelopen die zorgde voor een mooie route langs de Maas.

Na deze winkel bezocht te hebben overigens zonder resultaat zijn we eerst een kopje koffie gaan drinken bij Coffee Lovers om even uit te rusten en daarna weer richting ons huis te lopen.

Thuis zag ik dat ik 8 km gelopen had en dik 13 000 stappen. 🎊

Het was heerlijk weer en zo konden we onderweg onze nieuwe toestellen eens uitproberen wat het fotograferen en filmen betreft.

Mijn filmpje was goed opgenomen maar ik zelf sta maar half in beeld. Het uitproberen met de 2 beelden lukte me goed. Een volgende keer dus beter opletten.

Mijn foto's waren wel goed gelukt en de zoom werkt perfect.

Op de terug weg naar huis wilde ik nog even een kaarsje branden bij de Onze Lieve Vrouwe Basiliek om te bedanken dat we weer goed en veilig zijn thuis gekomen van onze reis naar het noorden.

Dit is echt een heel bekend plekje waar bijna iedere Maastrichtenaar wel eens een kaarsje opsteekt.

Mijn "vlucht tas"

Ik voel me best weer goed. Eten heb ik gisteren maar niet veel gedaan. Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken. Heel stilletjes vind ik het niet zo erg dat ik niet zoveel eet want mijn weegschaal zal er blij mee zijn en dan ben ik het ook.

Het is denk ik allemaal gekomen door de stress van het thuiskomen, overal aan moeten denken. Heb ik nu alles uit de camper wat er uit moet? De post die ligt te wachten en dan de badkamer die vol ligt met allemaal hoopjes gesorteerde was enz enz. Het is eigenlijk iedere keer weer spitsuur, zeg ik dan.

De camper moet weg bij de deur en de stalling gaat sluiten. Medebewoners die komen vragen hoe het was enz.

Allemaal heel leuk maar ook stressvol.

Lief maakte gisteren het ontbijt. Ik was weer in slaap gesukkeld na een veel te korte nacht toen ik van heel ver hoorde roepen, "Ellen! Ellen? Kun je even komen?" Hé? Wakker worden en opstaan want er is iets. Ja hoor, daar stond Lief, in de hal in een vreemde houding. 

Oei, oei zijn rug. Hij kon geen stap meer zetten. Stress denk ik. Lief was ook helemaal uit zijn doen door al dat ziekenhuis gedoe. Wat dat betreft kun je geloof beter zelf iets hebben, dan heb je het in zoverre zelf in de hand. De ander staat er maar een beetje hulpeloos bij te kijken en kan niets doen. Hij had al een beetje last van zijn rug door het gesjouw om de camper "gedeeltelijk" leeg te ruimen.

Eerst Lief maar naar een stoel gebracht en daarna het ontbijt verder klaar gemaakt.

Na het ontbijt voor Lief een warm bad laten vollopen want dat wil wel eens helpen en daarna zijn rug ingesmeerd. Voor de afwerking nog 2 paracetamollen klaar gelegd. Zo kan Lief de dag weer doorkomen.

Ik heb wel iets geleerd deze keer. Iemand gaf me de tip om een "vlucht tas" te maken. 

Een tas waar je allemaal spulletjes instopt als je plotseling naar het ziekenhuis zou moeten. 

Toilet artikelen, ondergoed, nachtpon, slippers/pantoffels, verzekeringspasje, portemonnee, telefoon en oplader, leesboek, welke medicijnen je slikt. 

Allemaal spullen die je echt nodig hebt. 

Ik ga een vlucht tas maken voor ons alle twee en die zet ik in een hoekje in de klerenkast. Het lijkt mij een super goed idee.

En dan lig je zo maar in de ambulance

Zo ben je terug van een prachtige reis en zo lig je in de ambulance 😟

Foei wat is dat schrikken. Tenminste schrikken voor Lief. Voor mij was het minder schrikken want ik voelde me doodziek.

We hebben natuurlijk 2 drukke dagen gehad i.v.m opruimen, wassen enz. Tel daarbij de warmte op. In ons huis was het wel heel warm want 3 maanden had alles dicht gezeten.

Gisteren nog boodschappen gehaald en op visite bij mams.

Gisterenavond frietjes gemaakt in de Airfryer en een portie sla. Niks mis mee, dacht ik.

Tegen acht uur begon ik me onbehaaglijk te voelen en dat werd steeds erger. Het leek wel of er een strakke band om mijn maag zat. Ik wist niet meer of ik moest zitten, staan of liggen. Maar eens naar het toilet gaan misschien dat dat zou helpen, helaas.

Onderhand brak me het zweet uit. Niet normaal meer. Het leek of ik zo onder de douche uit kwam. Eens naar buiten om wat af te koelen. Hielp ook niet en uiteindelijk op bed gaan liggen.

Na een tijdje kwam Lief eens kijken waar ik bleef en vond me dood ellendig op bed. "Zal ik een dokter bellen?" "Ja, doe maar." 

"Welk nummer moet ik dan bellen?"  "Geen idee." Het maakte me ook geen ene moer uit wie er gebeld werd als er maar een dokter kwam.

"Bel maar 112." zei ik maar Lief wist niet of dat wel mocht. Mij maakte het niet uit.

"Bel nou maar," zei ik "en leg het maar uit."

10 minuten later stond er een ambulance voor de deur. Ik werd meteen vol geplakt met allemaal plakkers en kreeg een infuus.

Het hartfilmpje zag er goed uit maar mijn bloeddruk was natuurlijk de lucht in geschoten door alle commotie. Een spray onder mijn tong deed de band om mijn maag verslappen.

Het ambulance personeel was allerliefst en bereidde me voor dat het beter was om even mee te gaan naar het ziekenhuis ter controle en ging ik braaf mee de ambulance in.

Lief achter ons aan met de eigen auto en een tasje met wat ondergoed en een pyjama en dan merk je hoe onhandig een mens kan zijn. Waar ligt een pyjama? Waar ligt ondergoed? Waar ligt dit en waar ligt dat.

Zelf ben je dan te beroerd om na te denken over wat je mee moet en waar dat ligt.

Ik moet maar een stukje in de kledingkast maken met spullen die een mens nodig heeft bij dit soort gelegenheden.

Waar Lief wel aan had gedacht was mijn e-reader. Niet dat ik daar nu behoefte aan had maar zo lief van hem.

In het ziekenhuis weer meteen aan de plakkers en de monitor. Bloed prikken en dan kan het wachten beginnen.

Bij vrouwen schijnt het heel moeilijk te zijn om na te gaan of ze een hartinfarct hebben of hebben gehad. Wij zijn nu eenmaal anders dan de mannen maar dat wisten we wel.

Eerst bloedprikken en 1 uur wachten om te zien of er een bepaald enzym vrijkomt. 

Dan nog eens bloedprikken en weer 1 uur wachten.

Onderzoek van hart en longen en weer een spray en een wit drankje.

Uiteindelijk voelde ik me weer een stuk beter. Het witte drankje had mijn misselijkheid weg getoverd en de spray had de band om mijn maag grotendeels weggehaald.

Uiteindelijk werd ik gezond verklaard op de afdeling cardiologie. Hiep, hiep hoera!!

Ik moet meer drinken (de bedoeling is water en geen wijn maar doe ik toch a niet meer) want mijn nieren gaan steeds een stukje verder achteruit. Mijn vader was nier patiënt ik daardoor ben ik altijd oplettend.

De dokter dacht dat het door mijn maag was gekomen. Misschien iets teveel vet binnen gekregen door die frietjes. Een weekje 1 extra Pantoprazol slikken en het witte drankje halen bij de apotheek of drogist.

Pantoprazol is om iets te voorkomen en dat witte drankje is er voor het moment dat je last krijgt.

Tegen drie uur kwamen we weer thuis. Blij dat het allemaal mee viel en er geen enge dingen waren gebeurd.

We zijn als blokken in slaap gevallen.

Bewegen

Veel "bewegen" is een must. Waar je ook kijkt op heel veel plekken zie je sportscholen, fitness centra. Ik zie ze zelfs in Zweden.

Zelf ben ik niet zo van de fitness maar bewegen wil ik wel. Lopen dat vind ik fijn en als we met de camper weg zijn dan lopen we wat af. 

Vandaag ook weer 9741 stappen afgelegd. Gisteren 6669 stappen en de dag daarvoor weer 9354 stappen. Heel goed toch?

Alleen hoe meer ik loop hoe meer mijn rug zeer doet. Dat heb ik na mijn Ischias overgehouden. Daarvoor heb ik altijd al wel een vervelende rug gehad. 

Heel vroeger kon het me zo in de rug schieten en dat gebeurde zomaar in ene keer en dan kon ik werkelijk niks meer dan heel voorzichtig zitten of liggen. Stomme rug.

Naar de dokter en steeds weer de mededeling krijgen, slijtage. Tja dan ben je net 20 en heb je al last van slijtage?? 

Er was nooit wat te vinden. Dan maar weer fysiotherapie of chiropractor. Niet dat dat echt hielp maar ach, je probeert van alles.

De huisarts zei me wel eens "een warm bad heeft hetzelfde effect" en daar koos ik dan voor want dat geloop  naar die praktijken is niet aan mij besteed.

Morgen maar eens een dag inlassen met minder "bewegen". Dat wil ook wel eens werken of een extra molletje of twee erbij innemen en dan gaat het bewegen weer beter. (hoop ik)

Cheque-up

Mijn half jaarlijkse check-up bij de praktijkondersteuner zit er weer op. Ik mag voorlopig nog meedoen met alle geneugten van het leven. Bof ik even. 😊

Eigenlijk was ik een beetje voorbarig geweest.

Ik word extra onder controle gehouden wat mijn nieren betreft. Je hebt nu eenmaal in families bepaalde zwakheden wat gezondheid betreft en dat is in mijn familie de waterhuishouding.

Mijn vader was een nier dialyse patiënt en hij was niet de enigste in zijn familie. Dan hebben we nog de nodige blaasprobleem gevallen. Eigenlijk alles wat zich in die zone bevindt is een zwakke plek dus ik houd het extra in de gaten.

Nu was de laatste tijd mijn bloeddruk een beetje verhoogd en ik kreeg hem maar niet in het gareel dus uiteindelijk toch besloten om er maar een pilletje voor te gaan nemen.

Het eerste pilletje kon mijn maag niet verdragen maar het tweede pilletje doet wat hij moet doen. Er is alleen een maar ......... het kan op mijn nieren werken. Vandaar een tussentijdse controle.

Nu had ik al vast mijn pilletjes besteld bij de apotheek voor 4 maanden in de hoop dat het allemaal wel goed zou zijn. Want ik moet toch genoeg medicijn bij me hebben als we weg zijn. Het was gelukkig allemaal prima en mijn nierfunctie was maar met 1 tiende puntje achteruit gegaan. Niets om je zorgen over te maken dus mijn actie met voorruit bestellen bij de apotheek is geen probleem geweest.

Ik kan nu met een gerust hart door gaan met spullen verzamelen die mee moeten maandag. Zo komen we steeds weer een stapje verder in de vertrek richting. Nog 3 nachtjes slapen en dan is het zover.

De Tandarts

Het was me gisteren het dagje wel ............

Gisteren had ik een afspraak om 10 uur bij de tandarts. Nu had ik al een sterk gevoel dat er iets niet helemaal goed zat onder een kroon van een kies. Mijn gevoel bleek helemaal juist te zijn. De tandarts maakte een foto van de boosdoener en zag er een ontsteking zitten bij de wortel. Oei en nu?

Pijn heb ik niet dat is nog een geluk.

De tandarts begon over implantaten en bot opvulling. Ik kreeg het er Spaans benauwd van. Ben toch al niet zo'n held en vindt het al een hele prestatie dat ik mooi ieder half jaar op controle ga.

En nu, ik ga volgende week op vakantie? 

Ga jij maar eerst lekker op vakantie zei ze en als je terug bent maak je maar een afspraak.

Ik ging naar huis. Opgelucht omdat er nu niets gebeurde. Stom natuurlijk, ik weet het maar ik suste mijn gedachten dat augustus nog ver weg is.

Maar toen ging ik slapen en om vijf uur werd ik wakker en dan gaan die gedachten een eigen leven leiden.

-Stel dat ik in Zweden kiespijn krijg 😟 Moet ik daar naar een vreemde tandarts en dan ..........

-Stel dat de tandarts mijn kronen er niet uit krijgt en dan ...........

Na een boel gedachten te hebben laten passeren kwam ik vanmorgen tot het besluit om de tandarts te bellen en te zeggen dat ze de boel er maar uit moet halen. Dan maar geen implantaten. Ik wil die zieke kies eruit hebben en die implantaten lijken me ook niet echt leuk.

Tegen half negen kon ik bellen. Het meisje aan de telefoon zou even in gesprek gaan met de tandarts. Ik zou worden terug gebeld.

Gelukkig werd ik snel terug gebeld met de mededeling dat de tandarts de kies mooi laat zitten en dat het echt geen kwaad kan. In augustus mag ik bellen als ik weer thuis kom en dan krijg ik een grote behandeling. De kronen worden eruit gehaald en het bot opgevuld. Dat bot mag er een half jaar over doen om te genezen. Daarna wordt er een implantaat geplaatst.

Ik word er niet echt vrolijk van allemaal maar vooruit het is nu eenmaal niet anders. Ik wil ook niet als een oud tandeloos vrouwtje eindigen. Ik zal maar vast beginnen te sparen 😕

Stom, stom, stom

We zijn nu al bijna een weekje onderweg en het bevalt weer reuze goed. Lief had een paar "foute" dagen wat zijn hartritme betreft en ik sliep er al weer slecht van. Dan spookt er vanalles door mijn hoofd. Maar de ontspanning doet ons goed en ik durf het bijna niet te zeggen maar sinds twee dagen loopt het hartje ❤ weer gesmeerd van Lief en ik slaap weer als een roos. 

Thuis kwamen we de deur niet meer uit. Regen, kil, grijs en nu komen we iedere dag buiten en lopen en wandelen. We beginnen zelfs weer een kleurtje te krijgen. Vandaag liepen we zonder dat we er erg in hadden dik 4 km.

In Nederland is het nu ook mooi weer en zullen de mensen vast ook weer meer naar buiten gaan maar als ik van huis weg ben dan kan het me allemaal gestolen worden wat er thuis gebeurd. Behalve de oorlog Rusland tegen Oekraïne, dat houdt ons natuurlijk wel bezig. 

Mams liet zich vandaag ook horen. Ze had een uitnodiging voor de booster prik gekregen. Nu moest ze iemand gaan zoeken die haar wilde brengen want ik was er niet. Als ze niemand vond dan ging ze maar niet deelde ze me mee via de whats app. Werd ik even getrakteerd op een heerlijk schuldgevoel. Gelukkig trapte ik er niet in en gaf een paar suggesties wie ze kon vragen en ze kon natuurlijk ook altijd de huisarts even bellen. Na een tijdje kreeg ik een sms berichtje van de GGD met de mededeling dat ik een afspraak had staan op 4 maart om 15.30 uur voor de booster prik. "Hè, hoe kan dat nu" zei ik tegen Lief. "Heb jij ook bericht gekregen van de GGD?" Nee, dat had Lief niet. "Nou ja, ik ben niet eens de 70 gepasseerd. Vreemd hoor. Maar ja, ik ben niet thuis dus ze zien me ook niet verschijnen. Ik vind het ongehoord dat ze zo maar voor mij een afspraak maken." 

Later hoorde ik dat mams een afspraak had gemaakt voor die datum. Ze had iemand gevonden die met haar mee zou gaan 😊 

De vorige keren dat mams voor de prikken moest gaf ik mijn eigen telefoonnummer op omdat mams anders misschien in de war zou komen en daar had ik niet meer aan gedacht 😅😅

Wat een mop. Toen ik het mams vertelde zei ze, "O, moet jij ook gaan? Dan zien we ons nog." 😂😂 Ze begreep de clou niet van mijn stommiteit en ik heb het maar zo gelaten voordat het te ingewikkeld werd.

Ik geniet van de boom vol bloesem hier bij de camper.

Mijn Ommetje

Gisteren een heerlijke rustige dag gehad na ons Action avontuurtje. Al moest ik nog even terug om de draadloze muis om te ruilen en dat ging heel soepeltjes. Ik mocht meteen een nieuwe uit de winkel halen. Ongelooflijk toch. Het kost er allemaal geen drol en als iets het niet doet kun je het zo maar omruilen. 

Lief is weer blij met zijn nieuwe campermuis want een mens kan niet zonder muis en al helemaal niet als je video's wil monteren voor ons youtube kanaal.

Met het oog op nieuwe trips wanneer dat dan ook is is Lief zich nu aan het toeleggen om een nieuwe intro te maken. De zin is er weer om bezig te zijn met hobbie dingetjes. Eerdaags gaan we eens naar de stalling om te kijken hoe het met ons huis op wielen gaat. Misschien eens even een klein stukje rijden want na 4 maanden stil staan is dat wel even nodig denk ik.

Afgelopen nacht hebben we weer heerlijk "stil" geslapen. Gisteren heb ik, geloof het of niet want ik geloof het bijna zelf niet, wel 8 en een half uur geslapen volgens mijn fitbit horloge. Als die me het bewijs niet had laten zien zou ik het niet geloofd hebben. 7 Uurtjes zijn voor mij vaak voldoende en nu 8 en een half uur .................

Gisteren ben ik ook weer begonnen om de app van mijn "Ommetje" op mijn telefoon in te schakelen als ik ga lopen. Iedere dag een half uurtje lopen in de buitenlucht doet wonderen volgens professor Scherder. 

Vorig jaar ben ik er ooit aan begonnen. Ik had een groepje aangemaakt met vriendinnen maar uiteindelijk was ik de enigste nog die liep en zo stond ik heel lang op de eerste plaats zonder enige concurrentie. Geen ruk aan dus. Ik heb me weer opnieuw aangemeld en ben weer begonnen.

Meer drinken

Meer drinken moeten we en dan bedoel ik niet meer wijn of bier 😁 maar water.

Het heeft zoveel voordelen zegt men. 

• Water houdt het vochtbalans op peil.
• Water verminderd vermoeidheid.
• Water verlaagt de bloeddruk.
• Water balanceert de calorieën verwerking.
• Water stimuleert het brein.
• Water smeert de gewrichten.
• Water verwijdert gifstoffen.
• Water verhoogt de productiviteit.
• Water verbetert je huid.
• Water als brandstof voor je spieren.

Een tijdje terug kocht ik bij Etos twee leuke flesjes waar een halve liter water in kan. 

Eentje voor Lief, een zwarte en voor mij, een oranje. Iedere dag moeten we twee flesjes water drinken. Dat hebben we er al extra inzitten buiten ons water voor medicijnen, thee en koffie. Nu is dat niet zoveel maar toch weer 1 liter per dag extra wat we voorheen niet binnen kregen.

Wij willen ook wel gebruik maken van al die extraatjes die dat water drinken met zich mee brengt. Dusse ...... als jullie in de toekomst gaan merken dat ik bijzonder slim, fit, actief en bloedmooi ga worden dan weten jullie hoe dat komt 😉. Een gewaarschuwd mens telt voor twee toch 😛

Goede voornemens

Een van mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar is Gezonder gaan eten en dan bedoel ik niet minder snacks of minder snoepen want dat doen we al, zout gebruiken we ook maar heel zelden maar op vet kan ik wel eens meer gaan letten. 

Tegenwoordig kijk ik eens wat vaker op de app van het voedingscentrum. Als je hier invult wat je eet dan kun je meteen zien wat je allemaal binnen krijgt aan calorieën, koolhydraten enz. Het vergt wel wat discipline om het vol te houden en het gebeurt dan ook regelmatig dat ik een dagje oversla. Moet ik dus eigenlijk niet doen 😒

Waarom zijn al die "slechte" producten toch altijd zo lekker? Het zal wel in de gene zitten en het is zeker ook een gewoonte.

Vroeger vond ik water drinken vreselijk. Dat dronk je toch niet, nee frisdrank was veel lekkerder. Nu heb ik al jaren geen frisdrank meer in huis en drink water bij het leven. We gebruiken al jaren water uit een sodastream gevalletje en dat is heerlijk. 

Je vult je fles met kraanwater dan draai je de fles vast in de sodastream  en klaar is je prikwater. Wil je een smaakje dan koop je een suikervrije siroop en voegt dat toe aan het water. Meestal heb ik 4 flessen in de koelkast staan en het gaat erin als koek.

Dus voor ons geen frisdranken meer. We zijn ze niet meer gewend.

Koffie drinken we zwart, zijn we ook helemaal aan gewend. Zo went alles dus moet dat gezonde eten ook wennen.

Stel, en dan bedoel ik dus echt "stel" dat we toch weg zouden kunnen gaan met de camper in februari dan ga ik daarvoor eens een paar verse maaltijden invriezen voor onderweg. Kunnen we niet weg dan is dat geen probleem en hoef ik een paar keer niet te koken. 

Dat lijkt me een goed idee.

Vandaag staat hutspot op het programma. 

Maar eerst ga ik de diepvries eens schoonmaken

Pijnstillers

Lief bleef zich maar zorgen maken dat er ergens niet goed zat wat de liesbreuk operatie betreft. Ik werd er dood nerveus van want stel dat ................. Gisteren middag om kwart voor vier mochten we langs komen in de kliniek.

Lief werd goed onderzocht en kreeg de boodschap mee dat tot zover geen afwijkingen te zien en te voelen zijn. Er is veel wondvocht aanwezig en bij zo'n ingreep wordt er niet altijd erg zachtzinnig met de inhoud van de buik om gegaan vandaar ook die blauwe en bijna zwarte plekken rond de navel. Er is enige irritatie ontstaan dus aan de pijnstillers.

Paracetamol samen met Diclofenac moet een boel verlichten.

Helemaal opgelucht ging ik weer huiswaarts, lief was minder enthousiast. Eerst nog even langs de apotheek die in het zelfde gebouw gevestigd is en daarna naar huis.

We hadden net ons avondeten op en lief zijn medicijnen toen weer de onrust bij hem toenam. "Het is niet goed," zei hij weer. "Wondvocht, wondvocht, hoe komt dat er dan uit, wat een onzin allemaal. Het doet hardstikke zeer."  Ik ging eens op zoek op het internet en inderdaad kan er bij een kijkoperatie veel wondvocht ontstaan en het kan zeker 6 tot 8 weken duren eer dat weg is.

Triomfantelijk liet ik hem de tekst lezen in de hoop dat er weer meer rust in zijn koppie zou komen. Helaas was de rust maar voor korte duur.

Voorlopig hobbelen we  maar weer door.

Betere monday

Vandaag hoop ik op een betere monday 😁 

Lief had me gisteren weer volledig op de kast gekregen. Hij wilde al meteen stoppen met de bloedverdunners want hij moest opnieuw de operatietafel op. Ze zouden hem vast direct moeten opereren want zijn darmen kwamen nu naar de oppervlakte. Hij had het allemaal op internet gelezen. Ik kreeg een volledige uitleg over hoe een lichaam precies in elkaar zit en hoe dat allemaal zit met breuken.

Het ontbrak er deze keer nog maar net aan dat hij mij niet aanraadde om te kijken of ik soms ook een liesbreuk had want ....... bla bla bla.

Vaak denk ik na al die spookverhalen "ach het zal wel meevallen,"  maar deze keer dacht ik, "stel dat hij gelijk heeft en dat het matje is verschoven." en zo klim ik dan steeds hoger en hoger totdat ik ineens boven op de kast beland en er dood nerveus van word.

Het plan was dan ook dat we vandaag contact zouden opnemen met de kliniek.

Vanmorgen deelde lief mij mee dat hij dacht dat het toch wel meeviel en dat alles nogal gezwollen was. "Misschien beter dat ik toch nog maar niet bel want mijn uitpuilende darmen zijn nu niet meer te zien."

Ach die arme schat van mij toch ............. en ik sprong meteen weer van mijn kast af en stond meteen weer zo met beidde benen op de grond.

Eerst maar eens een lekker ontbijtje en daarna video bellen met onze kleinzoon die vandaag alweer 8 jaar wordt.

En daarna ............ lief ligt weer helemaal ontspannen te pitten op de bank. Tja dat krijg je als je de dag met de nacht omwisselt, en ik zit weer heerlijk ontspannen mijn blogje te tikken.

Goed nieuws

Wij kregen gisteren super goed nieuw te horen. Mijn lief wordt aanstaande donderdag geholpen aan zijn 2 liesbreuken. Dat is mooi 3 weken eerder dan gepland. Er kan ook nog wel eens iets goed gaan, halleluja.

Lief wordt met die breuken echt geplaagd en kan bijna niet meer lopen van de pijn. We denken zelf dat er ergens een zenuw bekneld zit. Het is eigenlijk net zoiets als kiespijn, je weet op een gegeven moment niet meer waar de pijn precies vandaan komt. Tegenwoordig hangen we daardoor alleen nog maar thuis rond. 

Nog even en we kunnen een geranium gaan aanschaffen 😕. Nu is er natuurlijk niets mis met een mooie geranium maar om er achter te gaan zitten is weer een ander verhaal.

Lief fleurt er helemaal van op dat hij nu donderdag al mag komen en ziet er zelfs weer een kleine overwinter vakantie in zitten maar dat ligt dan weer helemaal in handen van de cardioloog waar we 30 december heen moeten.

Laten we eerst donderdag maar eens afwachten en daarna zijn we weer een stapje verder de goede richting in.

Een nieuwe "hobby"

Sinds kort heb ik er een nieuwe "hobby" bij. 

Ik heb een nieuwe bloeddrukmeter en ik vind hem fantastisch.

Eigenlijk ben ik al jaren aan het rommelen met mijn bloeddruk. Nu had ik wel een bloeddrukmeter om hem het een beetje in de gaten te houden. Meer een huis tuin en keuken gevalletje. 

Een pols bloeddrukmeter. En of hij nu zijn metingen goed deed maakte me niet zoveel uit als ik maar kon zien of ik in ene keer de lucht in zou gaan of dat er andere vreemde metingen te voorschijn zouden komen zodat ik dan bij de huisarts aan de bel kon trekken. Ik had mijn metertje ook al eens meegenomen naar de huisarts zodat ik kon vergelijken en zodoende wist ik dat ik heel ver kon komen met deze pols bloeddrukmeter.

Bij de huisarts sloeg mijn meting meestal een eind de lucht in maar dat kwam natuurlijk door het "witte-jassenefect"  werd me verteld. Nou ja dat zal dan wel al maakte ik me helemaal niet nerveus.

Toch vond ik het eens tijd worden voor een "echte" meter en die vond ik via de hart stichting bij de bekende online winkel.

Van de week kreeg ik hem thuis en nu nemen lief en ik regelmatig onze bloeddruk op. Niet omdat we dat zo leuk vinden maar omdat het in onze gevallen beter is.

 

Bezige dag

Vandaag mocht ik mijn jaarlijkse bezoekje aan de praktijkondersteuner brengen. Ik zit al heel wat jaartjes met mijn bloeddruk te hannesen. Thuis valt het allemaal wel mee maar als ik dan bij de huisarts of praktijkondersteuner ben dan schiet die bloeddrukmeter de lucht in.

Eerder ging ik zonder vrees mijn bloeddruk laten opmeten maar nadat die steeds weer zo de lucht in schoot ging ik met een heel ander gevoel naar de huisarts of ondersteuner en natuurlijk schoot ik iedere keer weer de lucht in.

Vandaag dus weer en hoe vaker mijn bloeddruk werd opgemeten hoe hoger hij ging. Nu moet het maar eens afgelopen zijn vind ik. Maandag kan ik mijn receptje gaan ophalen en beginnen met mijn tabletje en dan half januari nog eens op controle. 

Misschien een bekend beeld voor vele. De rechtbank van Maastricht. Wij wonen aan de overkant en rechts van het gebouw is onze huisartsen-praktijk.

Ik heb mijn loopdag vandaag geloof ik. Eerst dus naar de praktijkondersteuner, daarna naar de Aldi want manlief zag op tv een heerlijke pizza-taart voorbij komen om zelf te maken. Hij miste nog een paar ingrediënten en dus ging ik op pad naar de Aldi die bijna om de hoek ligt bij ons.

Daarna eerst een boterhammetje thuis eten en dan op weg naar de bakker. Ga nooit met honger naar een bakker want dan loopt het echt verkeerd af 😉

Op weg naar de bakker kom ik langs deze kerk die op het moment bewoond wordt door een gezin.
Bah wat een grijs weer hebben we weer vandaag 😕 

Vanavond krijgen we visite van een neef met zijn vrouw. We hebben elkaar al bijna 2 jaar niet meer gezien i.v.m de corona maar vanavond gaat het gebeuren hoor.

Gezellig weer bijbabbelen.

De tandarts

Vandaag was ik weer aan de beurt voor mijn half jaarlijkse controle bij de tandarts.

Ik stam nog uit de tijd dat een tandarts een soort "griezel" was of meer een soort "slager". Tenminste zo kwam hij bij mij over. Als kind zat ik dan met mijn vader, want die ging meestal met mij mee, in de wachtkamer voor het spreekuur. Zo nu en dan kwam de tandarts in zijn witte jas aan en rode, kale hoofd om het hoekje van de deur kijken. Hij riep dan een naam en het volgende slachtoffer. Die stond op en liep achter die rode, kale kop aan. Mij ontsnapte dan weer een zucht met zoiets van, gelukkig het was niet mijn naam. 

Natuurlijk brak ook voor mij en het moment aan dat ik naar binnen moest met mijn vader achter me aan. In die tijd was ik misschien een jaar of 5/6.

Meestal had ik pech en moest er een kies getrokken worden of moest de boormachine erbij aan te pa komen. Moest er iets getrokken worden dan kwam eerst die vreselijke grote spuit die voor de verdoving moest zorgen en daarna kwam de tang aan de beurt.

Vreselijk. Een kind zou er toch trauma's van krijgen.

Mijn ouders besloten dat ik samen met mijn schoolvriendinnetjes mee naar de schooltandarts mocht. Misschien was dat een beter idee.

Nou niet dus en ik denk dat er hier meerdere lezers zullen zijn die terwijl ze dit lezen, nog de rillingen over hun rug voelen lopen.

De eerste keer dat we met het Volkswagen busje mee mochten was het feest. We wisten niet wat er ging gebeuren. Bij de tandarts mochten we uitstappen en in de wachtkamer gaan zitten. Niemand maar dan ook niemand wist wat er ging gebeuren en de slachtoffers die uit de behandelkamer kwamen mochten niets zeggen maar wel hun tubetje tandpasta laten zien wat ze cadeau hadden gekregen. 

Eenmaal in de behandelkamer zaten we met 3 kinderen naast elkaar en begon het boren in de kiezen.

Dit was dus ook geen echt succes.

Zo rolde ik van de ene tandarts naar de ander en altijd was ik de sigaar. Altijd was er wel iets en heel vaak ging dat ook nog mis en hield ik na een verdoving een scheef gezicht over.

Toen volgde de tijd dat ik niet meer naar een tandarts ging. Het zweet brak me al uit als ik er aan dacht te moeten gaan totdat ik bij een tandarts terecht kwam die veel begrip toonde voor mijn angst. Ieder half jaar ging ik trouw voor een controle of behandeling. Die tandarts heeft mijn hele gebit op en top in orde gebracht. Toen brak de tijd aan dat hij met pensioen ging. De angst sloeg weer toe en de opvolger van mijn geweldige tandarts werd niet echt "mijn" tandarts. Hij was te lief en was bang om een patiënt pijn te doen. En zo gebeurde het dat je na een behandeling vaak nog allerlei klachten over hield. 

En toen vond ik "mijn" tandarts. Begripvol en heel kundig. Ik voel me er weer goed bij al heb ik voordat ik ga soms nog wel even een beetje buikpijn maar dat is weer zo over.

Ik ben er vanaf voor een half jaar.

We komen er wel .......

Ooit gehoord van Polymyalgia rheumatica? Nou ik niet, tenminste niet van deze Latijnse naam wel over spierreuma en dat is dus hetzelfde als Polymyalgia enz. enz. De boosdoener die Frits al enige tijd plaagt volgens onze huisarts.

Langzaam maar zeker krijgen de pijnen en ongemakken een naam en dat is al heel wat. Dan word je eindelijk serieus genomen want je ziekte heeft een naam. Een ziekte wil ik het eigenlijk niet noemen, dat klinkt zo "ziek". 

Vandaag gaat de laatste Prednison erin en dan moeten we gaan kijken hoe lang het goed blijft gaan. Begint de pijn weer op te spelen dan moeten we de huisarts weer bellen en gaan ze bloedonderzoek doen.

Als het spierreuma is dan is dat geen pretje en de medicijnen (Prednison) die je misschien wel lang moet gaan slikken hebben flinke bijwerkingen.

Wij zijn nog in het stadium van alles lezen wat we erover kunnen vinden. Wat is internet dan toch een prachtig media.

We moeten eigenlijk ook niet teveel lezen want dat geeft soms ook een verkeerd beeld omdat wij leken zijn op dit gebied. 

Volgende week naar de chirurg i.v.m de liesbreuken en zo gaan we stap voor stap de ongemakken van Frits te lijf.