Mams en pijnstillers

Vanmorgen maar eens gebeld met huisarts van mams en weer een stuk wijzer geworden. Mams heeft dus een fikse slijmbeursontsteking en een gescheurde pees. Een van de weinige pezen die ze nog over heeft in haar schouder en die pees is de oorzaak van een complexe behandeling en houdt een cortisonen injectie tegen. Zo'n injectie zou het allemaal nog pijnlijker kunnen maken dan het al is en dat willen we niet.

Op de vraag wat mams allemaal aan pijnstillers slikt en ik de boel opsomde was ook hier niet veel meer mee te schuiven. Een morfine pleister, Diclofenac en de nodige Paracetamollen. Nou .........de doktersassistente zou het eens in de groep gooien en na overleg met de huisarts mag mams nu in plaats van 1 Diclofenac er 2 nemen. Ze werken ook nog ontstekingsremmend dus wie weet gaat het nog wat worden.

De fysiotherapeut mag ook blijven en daarbij moet mams de nodige rust in acht nemen. Nu is mams op haar 93ste toch niet meer zo vreselijk druk dus dat zal wel goed komen.

Wat een ellende toch allemaal en dat door te vallen. Ik las het laatst dat vallen voor ouderen niet bevorderlijk is.  Niet alleen voor het lijf en ledematen maar ook niet voor de geest want mams is zo nu en dan de draad nog meer kwijt dan ze al was.

Vanmorgen stuurde ze me een appje (gelukkig gaat dat nog goed) dat ze de nodige visite deze week krijgt en dat zal haar wat afleiding geven. 

Einde in zicht?

Vorige week zondag schreef ik, "waren we maar een week verder"  en dat zijn we nu. Ik ben er blij mee en denk met weemoed terug aan de vorige week. Mijn Lief moest toen opgenomen worden voor een Ablatie.

De eerste dagen dat Lief weer thuis was voelde hij zich niet goed. "Ik voel me helemaal daas," zei hij me. Zijn hartslag was aan de lage kant en daar gooide ik het op. Na weken een hartslag te hebben gehad van een sporter 130 en dan in ene keer weer terug naar soms zelfs 57 zal dat gevoel te weeg brengen zei ik hem. Lief gooide het op de narcose want 3 keer narcose krijgen in één jaar is misschien ook wel te veel geweest.

Gisteren had Lief een echte slaap dag en toen hij vanmorgen rond half 10 wintertijd wakker werd voelde hij zich een stuk beter. Gelukkig, we gaan weer de goede kant op.

Vanmorgen was hij zelfs weer heel actief bezig met zijn film programma op de laptop. Vanmiddag weer rustig aan en nog een middagdutje gedaan en zo zullen we steeds een stapje verder komen.

Gelukkig maar en dan hoop ik dat Lief voorlopig even gespaard wordt van doktersbezoeken al staat voor deze week de oogarts nog op het programma. Ik hoor geen klachten van vreemde wormen die Lief voorbij ziet kruipen dus het netvlies zal nu ook in orde zijn net als de oogdruk.

Morgen mag ik wel nog even bellen met de huisarts van mams want haar slijmbeursontsteking doet nog veel pijn. Morgen maar eens overleggen of het toch niet beter is om een cortisonen injectie te geven. De huisarts vond het in eerste instantie niet nodig en koos voor fysiotherapie. Dat helpt dus helemaal niks.

Ben benieuwd

De valpartij van mams

Vorige week heb ik geschreven over de valpartij van mams. Dat heeft nog een heel staartje, arm mensje.

De pijnlijke schouder die mams had overgehouden van haar valpartij bleef maar zeer doen. De huisarts kwam thuis eens kijken en stuurde mams via zorg.nl door naar het ziekenhuis om nog een foto en een echo van de schouder te laten maken.

Nu mams is best nog wel handig met haar telefoon voor haar 93 jaar maar dit ging toch echt wel te ver voor haar. Ze zou de mail maar naar mij doorsturen zei de huisarts en dan kon ik het wel regelen. Niet dus want om te kunnen inloggen had ik de code nodig die mams via een sms kreeg toegestuurd op haar telefoon. Maar ja, waar zat nu die sms????????

Zelf maar even gebeld naar de praktijk en gezegd dat ze zoiets niet meer moeten doen. Ze stuurde me meteen door naar de DC klinieken om een afspraak te maken. Erg vriendelijk waren ze niet. Ze hebben het vast te druk maar vriendelijk zijn kost niets extra's.

Die afspraak hadden we afgelopen maandag.

Wat een ellende. Eer ik mams in de auto had zitten om aan de overkant van de straat te komen want daar zijn ook de DC klinieken. Lekker dichtbij maar dat gaat niet op als je met de auto erheen moet. Nu zijn ze ook nog de straat aan het openbreken dus ............ mijn geduld werd weer even goed getest. Maar ik heb het helemaal overleefd. Het geduld was met me.

Bij de kliniek aangekomen kon ik gelukkig een rolstoel te pakken krijgen dus met mams in de rolstoel naar de afdeling van de foto's en echo's.

Het begon al bij de foto's. "Mevrouw kunt u even gaan staan voor de foto?" Nee dus. "Kunt u dan leunen met uw handen op deze leuning?" Nee dus "op de kruk moet toch wel lukken." 

Dus met z'n drieën mams tot bij de kruk gekregen en toen moest ze er nog op gaan zitten. Maar mams ziet de kruk dan niet en durft maar niet zo te gaan zitten want wie weet staat er wel geen kruk. 

Heel begrijpelijk maar het lukte. Er werden foto's gemaakt en we konden naar het volgende kamertje voor de echo en daar weer op een kruk ffffffff maar met ons drieën lukte het.

Komt de radioloog binnen en zegt dood leuk, " mevrouw kunt u even een halve slag draaien want ik moet achter u staan?" 

" Uuuuhhhhhh omdraaien? Ik zal proberen mijn moeder een halve slag te laten draaien." 

De radioloog stond erbij en keek ernaar ............... 😠

Vijf minuten verder had ik mams dan eindelijk zover. Ze moest allerlei pijnlijke houdingen aannemen die ze dapper doorstond.

Zegt de beste man " mevrouw er zijn een paar pezen van u met de noorderzon vertrokken." Ach mams verstond en begreep hem niet eens maar toen ik het mams in een begrijpelijke taal vertelde vond ze het onbegrijpelijk dat pezen met de noorderzon kunnen vertrekken. Het bleef maar in dat koppie malen waar die pezen nu waren.

Uiteindelijk werd de diagnose gesteld dat mams een dubbele slijmbeursontsteking heeft. Een heel pijnlijk iets.

"Alles wordt doorgestuurd naar de huisarts en dan kan hij u een spuit geven. Morgen voormiddag heeft hij alles in huis."

Dat was maandag ........................... nu is het woensdag en de huisarts heeft niets gekregen hoorde we nadat mams vanmorgen de huisarts had gebeld ..................

Ze gaan het uitzoeken 😡

Hier word ik toch zo moe van .................

Mams

Vanmorgen voor mams naar de poelier geweest en allemaal heerlijke kant en klaar hapjes meegenomen voor haar. Het hoeft maar in de magnetron om even op te warmen en dan smullen maar.

Het was wel even zoeken naar plekjes in de diepvries van mams. Ik denk dat als er oorlog uitbreekt mams ons allemaal weken van eten  kan voorzien 😀.

De 2 diepvries kasten met ieder 3 laden zaten boordevol en dan heb ik het nog niet over de 2 grote koelkasten die uit puilen. Uiteindelijk is het allemaal gelukt en heeft alles nog een plaatsje kunnen krijgen met een beetje passen en meten. Mams kan weer even vooruit.

Ze had heerlijk geslapen vertelde ze me maar de schouder deed verdomd veel pijn. Arme mams 😔

De agenda werd ook weer te voorschijn gehaald en mams vertelde me weer opnieuw dat ze morgen de corona prik krijgt en 21 november de griepprik en dat allemaal thuis. Weer knikte ik meelevend alsof het allemaal nieuw voor me was. Op de korte tijd dat ik er was vertelde mams het me wel 3 keer.

De dokter van de huisartsenpost heeft wel bereikt dat mams nu met de rollator in huis loopt want de dokter heeft het gezegd. Gelukkig!!

Natuurlijk had ik ook heerlijke hapjes voor ons zelf meegenomen. Niet goed voor de lijn ........ ik weet het maar een mens moet toch eten en een gegrild kippetje kan nooit veel kwaad.

Er wordt heerlijk gesmuld vandaag bij Huize mams en ons 😋

Mams gevallen

Dat was me het nachtje wel. Was ik al blij met de prikken die mams thuis kreeg maar wist nog niet wat me boven het hoofd hing.

Om kwart voor 2 afgelopen nacht ging de telefoon. We schrokken wakker. Onbekend nummer ggrrrrr. Welke gek belt nu midden in de nacht? Zal weer iets zijn wat niet klopt. Ik neem niet op.

Weer de telefoon! Maar potverdikkie weer dat onbekende nummer, ik zet hem uit.

De deurbel! Hè, wie belt er nu buiten aan de hoofddeur? Kijken op de intercom ............... niemand.

Ik ga plassen hoor. 

Lief bleef op de intercom kijken en ja hoor daar werd weer gebeld.

Hoor ik Lief zeggen, "mijn vrouw komt er zo aan."

Het was iemand van de alarmering van het alarm dat mams altijd om haar hals heeft hangen. Mams was in de slaapkamer gevallen toen ze op weg naar het toilet was en had op de alarmknop gedrukt. Dan komt er iemand van de thuiszorg met de sleutel.

Mams was onderhand weer in haar bed beland na veel inspanningen.

Het meisje van de thuiszorg belde meteen naar de huisartsenpost toen ze zag wat er gebeurd was. Mams had veel pijn aan haar schouder dus vonden ze het daar beter dat er iemand langs kwam met mams om een foto te laten maken en zo werd ik dus gebeld door een voor mij onbekend telefoonnummer.

Volgende keer toch maar meteen oppakken dacht ik een beetje beschaamd.

Lief in de kleren en ik in de kleren en naar mams. Ik had net de voordeur open bij mams toen ik haar al hoorde mopperen tegen het meisje. 

Arm kind, ze deed niks goed. "Ah," zei mams "daar is mijn dochter en die weet wel hoe het moet." Eigenlijk weet die het ook niet altijd want die doet het ook niet altijd goed maar samen kregen we de mopperende mams in de kleren en in de auto die Lief voor de deur geparkeerd had.

Bij de huisartsenpost meteen een rolstoel gepakt want het lopen is echt een ramp aan het worden met mams.

Gelukkig was het daar niet zo druk en waren we snel aan de beurt bij een dokter die mams haar schouder onderzocht en haar op het hart drukte om ook thuis met de rollator te lopen. "Nee, " zei mams, dat kan in mijn huis niet want dan kan ik niet door de deur." Lariekoek natuurlijk want een rollator past altijd door een gewone maat deur. De dokter keek dan ook beetje vreemd maar liet het verder maar rusten.

"Trouwens", zei mams, "wie is die man eigenlijk." 

"Dat is de dokter mams." 

"O," zei mams, "ik dacht een loopjongen want hij heeft geen witte jas aan. Wat een rare man." 

"Mams toch en de dokter is nog wel zo vriendelijk tegen je. Dokters dragen niet meer altijd een witte jas."

Er werden foto's gemaakt van de schouder en wonder boven wonder was er niets gebroken. Wat een geluk. De dokter zou een bericht naar de huisarts sturen en het zou misschien eens goed zijn om met een ergotherapeut te praten. (Voor de zoveelste keer)

Mams mag haar arm gebruiken zo goed als dat kan want hij doet goed pijn. Na een paar dagen zal de huisarts komen om te kijken of er soms een slijmbeurs is ontstaan maar de huisarts zou het allemaal door krijgen.

Weer met mams naar huis en haar in bed gestopt.

Tegen vier uur kwamen we weer thuis en zijn maar een beetje langer blijven slapen vanmorgen.

Rond 13 uur moesten we weer in het ziekenhuis in Genk verschijnen om de opname van Lief te regelen.

Alles is daar goed gelukt en de wachttijden duurde langer dan de oorspronkelijke gesprekken.

Lief mag 23 oktober komen logeren in Genk

Jarige Jet

Vandaag is het dan zover en ben ik weer in één klap 1 jaartje ouder. 69 Jaar alweer ffffffff. Het wordt steeds erger. Volgend jaar wordt het 70 maar daar denk ik nog maar niet aan.

Gisteren hebben we er een gezellige dag van gemaakt samen met mams.

Het was een mooie dag. Mooi zonnig weer en mams trakteerde op een etentje ter ere van mijn verjaardag. 

We zijn naar een dorpje gereden waar we vroeger vaker kwamen ook nog met paps. Er is een kerkje waar mams altijd een kaars opsteekt voor iedereen die het nodig heeft en dan is het ook vaste prik om nog een kaars mee naar huis neemt om te branden als mensen het haar vragen. 

Mams heeft een goede reputatie wat kaarsen branden betreft 😃

Een plekje vol nostalgie voor mij.

Dichtbij het kerkje ligt een leuk restaurantje waar we gezellig hebben gegeten.

Op de foto, die Lief in een onbewaakt ogenblik heeft gemaakt, hebben mams en ik een onderonsje 😅. Zo lijkt het wel. Mams kon me niet verstaan en omdat ik in het kerkje niet hard wilde praten moest mams even dichterbij komen 😅

Ik heb er weer een prachtige herinnering bij en dat op mijn 69 jarige verjaardag ❤❤

Zo jammer

Vanmorgen was mijn eerste weg naar het winkelcentrum naar de Primera. Daar zocht ik een mooie kaart uit voor de bezorger van de Albert Heijn want ik heb zijn adres gekregen en deed er nog een kleinigheidje in om hem nogmaals te bedanken.

Gisteren heeft hij mij een app gestuurd. Hij schreef dat hij dit werk nu al 7 jaar deed en medelijden had met mams omdat ze na een foute pincode steeds zenuwachtiger werd en steeds harder ging bibberen. Hij vond het fijn dat alles weer in order was gekomen en vroeg hoe het nu met mams ging omdat ze helemaal ontdaan was omdat ze nu niet kon betalen. Mams wilde contant betalen maar dat mogen de bezorgers niet aannemen vandaar een eenmalige machtiging. Dit waren de gevallen, schreef hij, waar hij een stoot energie van kreeg. Daar deed hij het voor.

Gisteren was mijn schoonzus komen lunchen. Om de zoveel tijd doen we dat en kunnen we even bijpraten over de kinderen en natuurlijk ook over mams. Ik las haar bericht van de Albert Heijn bezorger voor en ze vond het zo een lief bericht wat de zorgzame man gestuurd had. "Die mensen kom je niet meer vaak tegen," zei ze. Heel bijzonder.

Schoonzus kent mams natuurlijk ook al heel wat jaren onderhand en weet ook hoe mams in elkaar zit.

Mams is altijd een hele zelfstandige en zorgzame vrouw geweest. Mijn vader was heel veel bezig met zijn werk op de krant en mams bestierde het huishouden en de opvoeding. Dat was haar wel toe vertrouwd. Ze kon heel streng zijn voor ons maar ook voor zich zelf. Ze was ook heel bezorgt voor ons en stond altijd klaar als er iets aan de hand was. 

Het krachtige en dominante dat mams heeft is nog altijd aanwezig al is dat niet meer zo fel als toen ze jonger was. Zij is de baas en dat zal ik ook weten als dochter. Ik zal moeten luisteren vindt ze. Mams regelt de bankzaken punt uit. Haar portemonnee zit vol met bankpasjes. Of ze nu verlopen zijn of niet daar praat ik maar niet over. Ze heeft de pasjes en dat geeft haar een voldaan  gevoel.

Mantelzorg heeft ze niet nodig vindt ze en wat ik doe is normaal.

Het is niet altijd even gemakkelijk en vaak moet ik tot 10 tellen of meer. Daarom vind ik het fijn dat ik geregeld afstand kan nemen door weg te gaan. Noem het "vluchten"  ............ zou kunnen. Ik heb er geen idee van maar dan heb ik rust. Dan MOET ik niets.

Mams woont nu nog op zich zelf en ze weet dat er ooit een tijd komt dat dat niet meer kan. Ik moet er niet aan denken eerlijk gezegd en ik hoop dat het haar bespaard blijft want dat gaat echt een ramp worden. Andere mensen pikken niet wat ik pik en mijn schoonzus. Dat heeft mams ook al aan de lijve ondervonden toen ze eens 2 weekjes moest revalideren in een super de luxe verzorgingshuis. De eerste dag was het daar al prijs.

Je krijgt dat bazige er niet meer uit. Dat zit er in gebakken.

Als ze eens wist hoe moeilijk dat ze het voor zichzelf maakt. Jammer is dat.

Vervolg van gisteren

Gisteren heb ik geschreven over de geblokkeerde bankpas van mams en zo gebeurde het dat ik gisteren met de bankpas en de opgegeven pincode naar de pinautomaat stapte.

Bij de pinautomaat aangekomen gebeurde niet wat ik ervan verwachte. Ik kreeg meldingen op het scherm te zien in de trant van; wil u het bedrag annuleren / wil u het bedrag wijzigen.

Wat moet ik nu intikken dacht ik. Laat ik maar eens "wijzigen" kiezen terwijl ik niets wil wijzigen en hupsakee was ik uitgelogd.

Wat vreemd. Nog maar eens proberen en weer verscheen dezelfde tekst.

Er hingen 2 geld automaten dan maar eens de ander proberen en toen verscheen de tekst : Uw pas is geblokkeerd na 3 keer een foute pincode.

Het zal toch niet weer gebeuren? Hoe kan dat nu? Een foute pincode?

Dan maar eens bellen met mams. Dat was sneller gezegd dan gedaan. Waar begon ik in godsnaam aan.

Mams nam de telefoon aan maar verstond me niet en verbrak midden in een zin de verbinding. Weer bellen maar weer lukte het niet en als ik ergens echt ongeduldig van wordt dan is het zoiets. 

Dan maar een appje sturen maar in die tijd dat ik stond te typen belde mams mij weer.

Wat een gedoe. Zien jullie het al voor je. Sta je daar midden in het winkelcentrum met een flinke stemverheffing te praten in je telefoon fffffffffff en dan is het resultaat ook nog 0,0

Maar mijn appje had mams gelezen en inderdaad had ik een foute pincode. 😠 Mijn humeur zakte steeds meer naar een nul punt en ik appte dat ik eerst mijn boodschappen ging doen en dan naar mams zou komen.

Zo gezegd zo gedaan.

Bij mams thuis weer via haar mobiel de pas deblokkeren en daarna weer naar het winkelcentrum gelopen. Gelukkig had ik nu de juiste code ffffffffff.

Bij mams thuis gekomen kreeg ik ook nog eens een koude douche hoe het mogelijk was dat ik niet oplettend was geweest en een verkeerde pincode had kunnen meenemen. Mams wist alles nog heel goed en zeker haar pincode die ze vaak gebruikte dus aan haar lag het allemaal niet. Punt uit!

Ik heb in deze momenten niet tot 10 moeten tellen maar zeker tot 50 om me in te houden en niet uit te vallen.

Volgende week dinsdag gaan we nog een 10 dagen weg met de camper en dat voorruitzicht hield me op dit moment op de been.

Lang leve de bezorger van de Albert Heijn

Gisteren ging de telefoon, mams.......

Ze begon het gesprek meteen met, "ik heb pech. Ik geef je even de bezorger van de Albert Heijn die hier naast me staat."

Inderdaad, mams had pech!

Iedere 2 weken komt de Albert Heijn de boodschappen brengen. Zelf de boodschappen uitzoeken en bestellen is nog een van de weinige zelfstandige handelingen die mams nog machtig is. Dit was zo sneu voor haar. Wat was er nu gebeurd?

Mams wilde afrekenen en pinnen zoals altijd maar door het gebibber van haar handen heeft ze 3 keer een foute pincode ingetikt waardoor haar bankpas werd geblokkeerd. Nu komt deze bezorger van de Albert Heijn al jaren bij mams en hij kent haar een beetje en zij hem. Ze heeft een eenmalige machtiging kunnen geven zodat de betaling helemaal goed komt al kan het 10 dagen duren eer het bedrag afgeschreven gaat worden. Gelukkig is dat goed gekomen.

De bezorgde bezorger heeft voor mams de sns bank gebeld maar die konden hem niet verder helpen waar hij naderhand ook blij voor was want de laatste jaren hoor je zoveel over fraude. Hij vroeg of mams mij wilde bellen zodat hij kon uitleggen wat er gebeurd was want mams was het totaal kwijt door deze gebeurtenis.

Zo gebeurde het dus dat ik de bezorger aan de telefoon kreeg. Hij vertelde me het hele verhaal en heeft me zijn naam gegeven en telefoonnummer en het nummer dat hij gebeld had van de bank.

Hij was uiterst voorzichtig en wilde me verzekeren dat hij geen kwade bedoelingen had. 

Gisterenmiddag ben ik naar mams gegaan om de pas de deblokkeren wat me in eerste instantie niet lukte. Het apparaatje van de sns bank was niet meer in tact na jaren niet meer gebruik te zijn geweest. Via de digid code lukte het me ook niet dus uiteindelijk maar even gebeld met de bank en toen was het binnen 5 minuten geregeld.

De pas is gedeblokkeerd alleen moet ik nog even gaan pinnen bij een automaat en dan zal de pas weer normaal werken.

Mams heeft me vandaag weer gevraagd wat ik ook alweer moet doen met de pas en hoe het zit dat het bedrag van de boodschappen nog niet is afgeschreven. Als er iets is wat mams absoluut niet wil dan is het ergens "schuld" hebben. Ze heeft de boodschappen maar nog niet betaald en dat zit haar dwars hoe ik het ook probeer uit te leggen dat ze een machtiging hebben.

Vanmiddag ga ik pinnen en haar pasje weer terug brengen en dan zal ik ongetwijfeld weer opnieuw moeten vertellen hoe het zit met haar betaling aan de Albert Heijn en wat ik met haar pasje heb moeten doen om het weer gedeblokkeerd te krijgen.

Ik neem maar weer iets lekkers mee voor bij de koffie en een grote zak geduld en dan zal alles wel weer op zijn pootjes terecht komen.

En wat de bezorger van de boodschappen betreft die ik nog eens extra bedanken want dat heeft hij wel verdiend 

 

De appelflap

Laatst heb ik hier geschreven dat mams een nieuwe betaalrekening moest openen (het avontuur van mams) Het was allemaal gelukt en gisteren toen ik bij haar kwam zag ik dat ze de drie brieven had ontvangen van de bank om de betaalrekening te activeren.

"Mams even stil zijn want ik heb dit ook nog nooit gedaan bij deze bank. Ik moet er even mijn hoofd bij houden." Mams was stil en begon vast met koffie te zetten want dat zou zeker smaken bij de appelflappen die ik had meegenomen voor ons tweetjes.

Ik las de brief van de bank eens goed door waarin stond wat ik moest doen en het lukte me allemaal wonderbaarlijk snel. De uitleg was super 👍 en na een tijdje zei ik tegen mams dat haar nieuwe pas nu in orde was en ze de oude pas kon vernietigen.

Oei, mams wist het niet meer, het werd haar teveel. Ze raakte helemaal van slag door de nieuwe pas en alles wat daar omheen hangt. "Waarom kan die bank me ook niet met rust laten," zei ze. Tja waarom. Mams wil alles zelf in handen houden en dan hoort dit er allemaal bij. "Ik ben oud en doof en ik vergeet de hele boel. Laat ze me toch eens met rust laten. Ik hoef die rekening helemaal niet." 

Tja, was het maar zo gemakkelijk.

De nieuwe pas moest in de portemonnee. "Maar waarom," zei ik. "Die pas ga je nooit gebruiken net als al die anderen. Leg die toch ergens anders." Maar nee een bankpas moet nu eenmaal in de portemonnee.

Dus ging de pas in het vakje bij de anderen. "Je moet me wel de pincode opschrijven," zei mams "want anders vergeet ik hem. Dan kan ik die in mijn portemonnee erbij stoppen." "Nee mams, we gaan geen pincode op papier schrijven die je in je portemonnee bij je pasje legt. Ik onthoud hem wel voor je." 

Mams was blij dat het geregeld was tot ze plots zei, "waar heb ik dat bankpasje nu gelaten?" "In je portemonnee," zei ik. Maar we konden het niet meer vinden. Ik had de hele portemonnee leeg gemaakt maar geen pasje. Hoe kon dat nu?

Ineens hield mams haar hand omhoog en zei, "zoek je dit soms?"  

O mams toch ............

Ik heb het bankpasje maar weer in haar portemonnee gestopt zonder pincode erbij en haar de appelflap met koffie voorgezet met de woorden. "Nu is alles geregeld en goed en we gaan genieten van onze appelflap." 

Het avontuur van mams

Mams heeft een spaarrekening bij de een of andere bank. Nu gaat deze bank de pasjes die bij deze spaarrekening horen afschaffen. Mams had er al eerder een brief over gekregen maar begreep er niets van. Ik had haar beloofd om contact op te nemen met deze bank.

Inderdaad, de gratis pasjes die bij een spaarrekening horen gaan vervallen. Er moet een betaalrekening worden geopend naast de spaarrekening en daar krijg je dan weer een pasje van die iedere maand, ik meen €2,40 kost. Slimme bedacht van de bank, toch? 

Er zat niets anders op dan een betaalrekening te openen voor mams wilde ze het spaargeld laten staan, vertelde me de juffrouw van de bank. Ik zeg dus als gemachtigde, "open dan maar een betaalrekening."  Maar dat kan maar niet zo.

Mams zal zich moeten laten horen aan de telefoon ook als ze niet weet wie ze aan de telefoon heeft en waarvoor of ik moet een akte halen bij de notaris. Mams wil baas zijn over zichzelf en het beheer over alles in eigen handen houden. Niet dat ze me niet vertrouwd want ze zegt heel vaak, "ik vertrouw jou niet voor 100% maar voor 200% "

Bij mams aangekomen weer gebeld met de bank en ja hoor mams kon haar adres zeggen (al gaf de postcode een beetje een probleem) Haar geboortedatum wist ze ook feilloos te zeggen maar de betaalrekening kon nog niet geopend worden. Nee hoor, eerst een video bel afspraak maken en dan zou alles in orde komen. Die afspraak heb ik gemaakt en toen ging het gebeuren 😅

Mams en ik zijn maar naast elkaar gaan zitten zodat mams ook zichtbaar voor de camera was. Het contact leggen ging heel goed en gemakkelijk. Het lukte me in ieder geval 😁

Er werden vragen gesteld aan mij en toen was mams aan de beurt. Mams gaf te kennen dat ze niet wist wat de beste jongeman allemaal van haar moest maar ze zag wel dat hij uit Indonesië kwam. Steeds weer vertelde ik mams waarvoor we aan bellen waren en dat ze graag een betaalrekening had. En weer vroeg mams waarvoor ze die dan moest hebben. En steeds weer probeerde ik haar uit te leggen waarvoor ze die nodig had. "Ach," zei mams, "doe maar wat jou het beste lijkt en als ik die rekening moet hebben en jij bent het ermee eens dan open die rekening maar." 

Gelukkig, we konden weer verder met het scannen van de legitimatie enz. enz.

Toen alles geregeld was en de video verbinding weer verbroken zei mams, " wat moest die jongen nu toch allemaal? Het was wel een mooie jongen. Hij kwam uit Indonesië. Dat zag ik wel. Gelukkig zijn mijn ogen nog goed." 

Toch mooi dat zoiets mogelijk is en mams op deze manier niet de hele weg naar de bank hoefde af te leggen.

Heet - heter - heetst.

Als ik de weerberichten goed volg voor de komende dagen in Nederland dan gaat het erg heet worden. Ik zag 39 en 40 graden voorbij komen. Nu hebben we allemaal graag zon maar dit is wel een beetje teveel van het goede 🔆

Vorige zomer waren wij in Portugal en Spanje en hadden ook dit soort temperaturen. Vreselijk! We hadden totaal geen energie om ook maar iets te doen. Zitten vonden we al meer dan genoeg.

Nu las ik een paar tips die je kan doen om een beetje koelte te krijgen zoals, een kruik met water vullen en die in de diepvries leggen. Het zou heerlijk in bed zijn maar dan denk ik wel dat je er een nat bed aan overhoudt. Wat nog beter was, was om een laken in de diepvries te leggen. Lijkt me ook niet echt prettig.

Mams heb ik al ge-app't dat ze goed moet drinken en een bekertje bouillon op zijn tijd is ook erg goed voor haar. De ventilators aan zetten is ook prettig. Die staan al een tijdje klaar om te gebruiken. Ze heeft een vreselijke hekel aan de hitte in de zomer maar ze klaagt niet. Van de week had ze het zelfs frisjes schreef ze me.

Ik las dat gisteren de Zweedse Koninklijke familie op het eiland Öland was. Ieder jaar vieren ze op 14 juli de verjaardag van hun kroonprinses Victoria. Ze is 45 jaar geworden. 

We zijn nu dus een heel klein beetje buren tenminste als ze nog hier zijn in hun zomerverblijf waar we morgen eens een kijkje gaan nemen. 16 Kilometer zit er tussen ons. Als ik mij goed herinner dan is ooit nog eens sprake geweest dat onze koning Willem iets zou hebben met prinses Victoria en in welk land zouden ze dan gaan wonen want beiden waren troon opvolgers.

Die arme prinsen en prinsessen hebben het niet altijd zo gemakkelijk. Het lijkt me een hele opgave.

Gelukkig heb ik geen koninklijke titel of zelfs maar koninklijke familie en kan ik grotendeels leven zoals ik zelf verkies.

Balen

Wat is dat balen zeg als je internetverbinding het niet goed doet. Een antwoord geven op een reactie in blogland en je bent zo 5 minuten verder.

Een nieuwe post maken? Dan tel er maar zo een paar minuten extra bij en wil je ook nog een foto laden dan houd je maar vast.

Wij zijn dat niet gewend maar soms, heel soms dan gebeurd dat.

Ooit ( ik denk zo'n 12 jaar geleden) kwamen wij in Engeland op een mooie camping terecht. In die tijd had ik nog niet zelf internet op de telefoon in het buitenland en hing ik van de wifi af die op de camping geboden werd. We hadden geboekt voor 1 week toen de dame van de receptie ons vertelde dat er geen wifi was. Daar begon ze niet aan. Rust was belangrijker vond ze.

Wij lieten het gelaten over ons heen komen. Geen wifi. Hoe was het mogelijk en dan ook nog een hele week. Hoe moesten we de tijd doorkomen? En mams, hoe moest dat nu met mams? Geen mailtjes krijgen van mij. Ik moest het haar wel laten weten want anders werd ze weer dodelijk ongerust net als die keer toen we naar het strand waren gegaan in Turkije zonder telefoon en we dus de berichten van mams niet beantwoordde. 

Mams dacht dat we vast in een Turkse gevangenis waren beland. Ze had al allemaal beelden in haar hoofd. Mijn vader leefde nog en belde via het hotel waar we logeerde naar onze kamer. Gelukkig kwamen wij net binnen en konden de telefoon opnemen.

Ik stuurde mams dus een sms'je met de mededeling dat we alleen via sms bereikbaar waren als er iets aan de hand was en dat er geen wifi was.

Uiteindelijk hebben we een heerlijke rustige week gehad en de wifi ............ ach ........... zo erg was het niet dat we er een weekje zonder moesten doen.

Het zijn de kleine dingen die het doen.

Nog twee nachtjes slapen en we gaan vertrekken.

Dus vandaag de dag dat mijn To-Do lijstje afgewerkt wordt.

Accu's opladen van fotocamera's, tandenborstels, de Soundlink mini opladen.

Nog twee wasmachines laten draaien. Een bonte en een witte was.

Koffiemachine ontkalken.

Laatste boodschapjes.

Paspoorten, boot tickets enz. bij elkaar leggen.

Alle oplaadsnoeren compleet?

Mijn stofzuigertje opladen.

E-reader opladen.

Fietsaccu's bijladen.  

Het zijn allemaal kleine dingen maar alles bij elkaar ben ik er vandaag weer druk mee. Niets vergeten ........ Mijn hoofd loopt vanavond weer over. Ik weet het nu al.

Morgen nog even langs mams.

Afgelopen donderdag ben ik mams ook gaan bezoeken en verdorie het vergeten wordt steeds meer en het snapvermogen steeds minder. Het wereldje van mams wordt steeds kleiner totdat ze nog in een coconnetje leeft. 93 Jaar. Zo gaat dat dus. Je leest wel eens van iemand dat het kaarsje langzaam is uitgegaan. Nu begrijp ik het.

Gisteren heb ik het er nog met de praktijkondersteuner M. over gehad. Hoe moet dat nu verder en als wij er niet zijn .............. Kan ik wel weg gaan ...........

M. heeft me verzekerd dat mams qua gezondheid wel 100 kan worden en dat de verzorging die mams nu krijgt door de thuiszorg, in een aanleunwoning niet anders zal zijn. Iedere ochtend komen de dames mams verzorgen, medicijnen klaar leggen voor die dag en een praatje met haar maken.

Ik mag ten alle tijden contact opnemen met de huisarts en met M. "Geen zorgen maken, " drukte M. me op het hart. "Jullie worden ook ouder en moeten nu gaan, nu de momenten pakken. Jullie staan zo positief in het leven en doen het zo goed. Wat dat betreft lijk je op je mams," zei ze. Toch wel leuk om te horen en natuurlijk zie ik in mezelf die trekjes van mams. 

Mams staat met haar 93 jaar nog altijd positief in het leven. Zo wil ik het ook.

Ik ga haar weer mooie kaarten sturen met foto's van ons erop. Die maak ik onderweg via Hallmark of Greetz. Dan kies ik het middelste formaat en maak op de voorkant een fotocollage. Prachtig vindt mams dat altijd. Ik stuur haar ook wel eens een bloemetje via Hallmark. Daar kan ze ook zo van genieten en over opscheppen bij de dames van de thuiszorg. 😉

Het zijn die kleine dingen die een mens zo blij kunnen maken.

Windows en mams

Ik slaagde glansrijk voor mijn cursus WP en kreeg een mooi certificaat met allemaal 9 erop. Wat was ik trots.

In het jaar 1995 werd de Windows 95 geïntroduceerd en wat een luxe was dat. Windows had al alles voor ons uitgevonden. Je kon zo maar iets opzoeken via het google zoekprogramma en de Encyclopedie kon bij wijze van spreken de prullenbak in. 

Er was nog één obstakel en dat was het internet.

Internet konden we ontvangen via de telefoon en was aan de dure kant.

In die tijd was ik uit het onderwijs gestapt i.v.m gezondheidsproblemen en had ik een baan bij Libertel (het tegenwoordige Vodaphone). Daar leerde ik veel van collega's over hoe om te gaan met het dure internet.

Je kon maar niet zo een paar uur  per dag gebruik maken van internet want er zijn in die tijd heel wat mensen in de problemen gekomen toen ze de rekening door de brievenbus kregen.

Mijn collega's deden het als volgt, 1 uurtje internet en daarna het geld wat dat had gekost in een potje doen en zo kwamen ze niet voor verrassingen te staan en ook niet voor boze echtgenoten.

3 Jaar later kwam Windows 98, Windows XP, Windows 7 en nu de Windows 10.

Ik leerde het allemaal en deed cursussen en steeds ging ik verder en bleef geïnteresseerd. Mams moest er ook aan geloven vond ik en dat vond ze maar wat spannend. Paps had er minder mee.

Ze begon met een afgedankte pc van ons om eens te proberen. Het duurde niet lang of mams wilde een nieuwe pc en een kast waar die in kwam te staan met een bureaustoel ervoor. Ze was er helemaal klaar voor. Ze las de kranten, volgde het nieuws en kon mailen.

Na de PC kreeg Mams haar eerste mobiele telefoon met een prepaid kaartje. Ze vond het maar wat fijn en voelde zich zo veilig. Later wilde ze een abonnement. 

Wij wonen namelijk dicht bij de Belgische grens en als mams met paps boodschappen ging doen in België dan was mams als de dood dat er iets gebeurde en ze ons niet kon bereiken. Ze kon wel bellen vanuit het buitenland maar er gingen allerlei handelingen aan vooraf. "Stel je voor dat ik in paniek raak," zei ze dan "en niet weet hoe dat werkt". 

Mijn vader was dialyse patiënt en kon soms zo maar niet lekker worden dus nadat mams een abonnement had en wist dat ze ons kon bellen, waar vandaan dan ook konden, gaf haar dat een goed gevoel.

Mams is met haar tijd meegegaan zo lang als mogelijk was.

Tegenwoordig gebruikt mams op haar 93 ste haar mobiele telefoon vooral om boodschappen uit te zoeken en te laten bezorgen. Ze wil mij niet teveel belasten en zoveel mogelijk zelfstandig zijn en blijven zolang als dat mogelijk is. 

Ze stuurt appjes naar familie en kleinkinderen. De wereld is zo voor haar veel dichterbij gekomen. Mams feliciteert de jarigen, volgt ons op Polarsteps als we onderweg zijn en kan beeldbellen als ik haar bel. Zelf bellen met de mobiel is te moeilijk voor haar. Dat is ze vergeten hoe dat moet. Wel via Whats App kan ze bellen.

Van wie zou ik nu die nieuwsgierigheid in mijn genen hebben???

Stom, stom, stom

We zijn nu al bijna een weekje onderweg en het bevalt weer reuze goed. Lief had een paar "foute" dagen wat zijn hartritme betreft en ik sliep er al weer slecht van. Dan spookt er vanalles door mijn hoofd. Maar de ontspanning doet ons goed en ik durf het bijna niet te zeggen maar sinds twee dagen loopt het hartje ❤ weer gesmeerd van Lief en ik slaap weer als een roos. 

Thuis kwamen we de deur niet meer uit. Regen, kil, grijs en nu komen we iedere dag buiten en lopen en wandelen. We beginnen zelfs weer een kleurtje te krijgen. Vandaag liepen we zonder dat we er erg in hadden dik 4 km.

In Nederland is het nu ook mooi weer en zullen de mensen vast ook weer meer naar buiten gaan maar als ik van huis weg ben dan kan het me allemaal gestolen worden wat er thuis gebeurd. Behalve de oorlog Rusland tegen Oekraïne, dat houdt ons natuurlijk wel bezig. 

Mams liet zich vandaag ook horen. Ze had een uitnodiging voor de booster prik gekregen. Nu moest ze iemand gaan zoeken die haar wilde brengen want ik was er niet. Als ze niemand vond dan ging ze maar niet deelde ze me mee via de whats app. Werd ik even getrakteerd op een heerlijk schuldgevoel. Gelukkig trapte ik er niet in en gaf een paar suggesties wie ze kon vragen en ze kon natuurlijk ook altijd de huisarts even bellen. Na een tijdje kreeg ik een sms berichtje van de GGD met de mededeling dat ik een afspraak had staan op 4 maart om 15.30 uur voor de booster prik. "Hè, hoe kan dat nu" zei ik tegen Lief. "Heb jij ook bericht gekregen van de GGD?" Nee, dat had Lief niet. "Nou ja, ik ben niet eens de 70 gepasseerd. Vreemd hoor. Maar ja, ik ben niet thuis dus ze zien me ook niet verschijnen. Ik vind het ongehoord dat ze zo maar voor mij een afspraak maken." 

Later hoorde ik dat mams een afspraak had gemaakt voor die datum. Ze had iemand gevonden die met haar mee zou gaan 😊 

De vorige keren dat mams voor de prikken moest gaf ik mijn eigen telefoonnummer op omdat mams anders misschien in de war zou komen en daar had ik niet meer aan gedacht 😅😅

Wat een mop. Toen ik het mams vertelde zei ze, "O, moet jij ook gaan? Dan zien we ons nog." 😂😂 Ze begreep de clou niet van mijn stommiteit en ik heb het maar zo gelaten voordat het te ingewikkeld werd.

Ik geniet van de boom vol bloesem hier bij de camper.

De lamp van mams.

Allereerst nogmaals bedankt voor al jullie lieve berichtjes. Dat doet een mens goed ❤ Wij gaan er voor de volle 100% voor. We worden steeds strijdlustiger 😉 😅

Afgelopen vrijdag ging ik mams bezoeken. Toen ik binnen kwam merkte ik al meteen dat het een "foute" middag werd. Mams had, zoals ik het meestal noem, een "wilde" dag.

Ik was nog niet goed en wel binnen toen de opdrachten me al om de oren vlogen wat ik allemaal moest doen maar het ergste was wel de lamp die het niet meer deed en waardoor ze totaal onthand was. Ik hoorde het verhaal aan en ik moet zeggen dat een wereld-ramp niet erger zou overkomen op mij.

Iedereen die bij mams was geweest de afgelopen dagen (de thuiszorg)  vond het werkelijk vreselijk dat mijn mams van 93 jaar zo erbij moest zitten. De verhalen werden sterker en sterker, zelfs zo sterk dat ik er aardig aan begon te twijfelen of mams soms een of andere griezelfilm had gezien. Haar fantasie nam de vrije loop.

Nu zat ikzelf ook niet zo lekker in mijn vel na de uitslag van de cardioloog de dag ervoor. Ik kon het niet zo goed hebben en op een gegeven moment schoot ikzelf even uit mijn rol. Gelukkig had ik me zelf weer snel in de hand en heb maar nergens meer op gereageerd.

De kapotte lamp heb ik verwisselt met een van de andere lampen die allemaal wel goed branden. Ik heb de vervangende lamp weer aangesloten op haar afstandsbediening zodat mams weer scherp licht heeft bij haar relaxstoel. De kapotte lamp heb ik mee naar huis genomen en Lief heeft voor mij zo'n lamp opgezocht op het internet en vandaag heb ik het lampje bestelt.

De andere karweitjes waren vlug aan kant en we konden aan de koffie beginnen met een heerlijke appelbol die bij mams allerlei herinneringen opriep. "Weet je nog" zei ze "dat we vroeger bij de V&D altijd een warme appelbol gingen eten." Ja dat weet ik nog heel goed. Ik was een jaar of 16 en 1 keer in de week gingen we met ons tweetjes de stad in en voordat we dan naar huis gingen dan gingen we een warme appelbol eten bij V&D.

Mams was de wilde haren weer kwijt. Gelukkig.

Jarige mams heeft genoten

Gisterenmiddag gingen Lief en ikke op pad naar de jarige mams. De ballon die gisteren was bezorgt hing al tegen het plafond in de woonkamer. 

Eerst nog heerlijke gebakjes gehaald voor bij de koffie. Bij binnenkomst werden we allereerst op de hoogte gebracht van de perikelen van de dag. De huishoudelijke hulp was weer niet geweest. Eerst was ze ziek, daarna vakantie en nu weer ziek en geen vervangster en door zo'n bericht zit de planning die mams in haar hoofd heeft van die dag al helemaal fout. In de keuken lagen allemaal vuilniszakjes en lege flessen wijn die nog in de stortkoker moesten of ik dat even kon doen want dat doet de hulp anders en nu dus niet. "Komt in orde mams maar nu gaan we eerst koffie maken en gebak eten want je bent tenslotte jarig."  Dat was goed. 

Ze koos een gebakje uit en liet het haar smaken. "Ik krijg zoveel appjes" zei ze, " het belletje op de telefoon rinkelt maar door. Hoor je het?" Ja hoor dat hoor ik want het volume van de telefoon staat voluit. "Heb je ook je facebook al gezien? Daar staan ook zoveel felicitaties op." Vroeg ik haar waarop ik als antwoord kreeg " Facebook? Daar kijk ik nooit op." 

En daar viel mams door de mand want ik had die dag al verschillende duimpjes omhoog zien staan. Dus gingen we samen kijken op haar telefoon en toen ik haar de duimpjes liet zien die ze al gegeven had zag ik haar bedenkelijk kijken. "Wie zegt dat ik die daar gezet heb? Je kunt me wel veel wijsmaken maar dat heb ik niet gedaan." Toen ik op een duimpje klikte en zo liet zien dat daar haar naam bij stond antwoordde ze "Daar begrijp ik niets van want ik heb niets gedaan." Punt uit en daar kan ik het dan mee doen. 😏

We gingen alle felicitaties even na en bij vele wist ze niet meer wie het waren totdat ik haar uitlegde dat het een neef of nicht was en hoe het in de familie zat. Dan viel het mams weer in. Ze genoot van alle aandacht al gaf het ook de nodige onrust in haar hoofd.

We hadden een heerlijke fles Elzasser wijn voor haar meegenomen om te klinken op haar 93 ste verjaardag. Tja, wijn moet uit de Elzas komen want anders is de wijn niet goed. Mams is in het verleden, jaaaaren samen met paps naar de Elzas geweest naar Saint Hippolyte. Soms ging mijn broer mee met zijn gezin. Het werd een beetje een familieplekje. 

Zelf zijn we ook al mee geweest en op die reisjes werd er goed wijn ingekocht. Wijn uit de Elzas heeft bij mams een speciaal plekje en herinneringen en als je dan 93 jaar wordt dan mag er wel een flesje geopend worden vind ik.

Mams is jarig

Vandaag is mams jarig. 93 Jaar wordt ze. 

Het wordt weer een lockdown-feestje. Niet het idee van mams want zij wil het liefst een groot feest maar het is nu eenmaal niet anders.

Mijn schoonzus is gisteren geweest en wij gaan vandaag. Gisteren heeft ze al een grote ballon met een kaart gekregen. Via Greetz had ik hem bij haar laten bezorgen. Vandaag nemen we een heerlijke taart mee.

Mams is 93 jaar geleden geboren als oudste kind van vijf. Na haar werd er nog een zus geboren en drie broers. Nu zijn ze nog met z'n drieën over.

Mams kwam uit een warm en hecht gezin maar door de jaren heen werden de relaties onder de broers en zussen steeds slechter. Ik denk dat de karakters totaal niet met elkaar overheen kwamen of misschien wel te veel. Meerdere dominante karakters kan niet, dat botst. 

Toen de lievelingsbroer van mams 24 jaar geleden plotseling overleed op 64 jarige leeftijd was dat een groot verdriet voor haar. Haar zus overleed 5 jaar geleden op 85 jarige leeftijd. 

Mams heeft nog 2 broers. Een broer is 76 jarige en haar jongste broer is 72 jaar.

Veel contact is er niet meer tussen hun. Jammer is dat.

Maar vandaag is het feest en zetten Lief en ik de bloemetjes samen met mams buiten zover dat mogelijk is.

Mams gaat aan de Picnic

 Gisteren was het Sinterklaas in "Huize Weltevree". Rond drie uur ging ik mams ophalen. Mams woont nog geen 400 meter bij ons vandaan. Ze kan het niet meer lopen en een rolstoel wil ze niet want die is voor mensen die niet kunnen lopen en dus ging ik eerst de auto beneden uit de garage halen om daarna 400 meter te rijden naar mams. Dan hopen dat ik een parkeerplaats voor de deur  vindt en mams ophalen die op de vierde verdieping woont in het appartementen complex naast het onze. Ik zal alle details besparen maar uiteindelijk na alle rituelen te hebben afgelopen zit mams dan eindelijk in de auto en de rollator ligt achterin de kofferbak.

Daarna 400 meter rijden, auto in de garage parkeren en met mams naar onze tweede verdieping. Gelukkig zijn overal liften want anders is er geen beginnen meer aan. Een dik half uurtje neemt dit in beslag en terwijl we lopen moppert mams over al haar ongemakken die haar leeftijd nu eenmaal met zich meebrengen.

Frits heeft de koffie al klaar en de Sinterklaas gebakjes op de bordjes en mams herhaald het hele mopper-verhaal nog eens tegen Frits. Het is natuurlijk ook alles behalve leuk als je steeds meer bewegingsvrijheid kwijt raakt. Het verhaal zal dan ook nog vaak herhaald worden deze middag.

De koffie en gebakje valt in de smaak en dan zegt mams; "Heb je al gehoord over Picnic? Dat schijnt een supermarkt te zijn die de boodschappen thuis bezorgt." Nu had ik mams dat vorige week in geuren en kleuren verteld maar dat deel was ze vergeten. "Ik heb Picnic op mijn telefoon maar weet nu niet hoe het verder moet. Kun jij eens kijken?" En inderdaad had mams de app op haar telefoon staan. Op mijn vraag hoe ze dat gedaan had zei ze, " Dat weet ik niet. Hij stond er gewoon op. Dat heeft Picnic natuurlijk gedaan om klanten te krijgen." 

Ik ging er verder maar niet over in discussie want mams had gisteren een "wilde" dag. Wij noemen dat "wilde" omdat mams op zo'n dagen niet voor rede vatbaar is en wij haar maar gelijk geven wat onze innerlijke rust ten goede komt.

Mams moest een account aanmaken zag ik en dat maakte ik voor haar aan. Ik vulde haar gegevens in tot dat ik bij het "wachtwoord"  kwam en vroeg haar wat we zouden kiezen. "Ik vul je adres in," zei ik,  "dat lijkt me wel handig" maar daar was mams het niet helemaal over eens. "Dat kan niet," zei ze "want dat is mijn adres en geen wachtwoord." Uiteindelijk heb ik het toch ingevuld maar mams had er haar twijfels over. Toen ze na een tijdje een mailtje op haar telefoon zag verschijnen en het me triomfantelijk liet zien zei ze, " je hebt het toch goed gedaan. Kijk maar. Oo wat leuk nu ben ik ook bij Picnic."  

Mams haar dag was helemaal goed en wij?  Wij zakten doodmoe op de bank neer nadat we mams weer met de auto 400 meter verder naar haar appartement hadden gebracht.