Een regendag

Wat valt er op het moment een boel regen uit de lucht. Vreselijk!! Als het regent dan is er niks aan buiten.

Vandaag staan wij met de camper in the middle of nowhere ergens in midden Zweden. We zijn omringd door bos en water en dan bedoel ik met dat water een meer niet dat water dat met emmers uit de lucht komt vallen. In een droog ogenblik loop ik even naar het strandje en hoor het in de verte rommelen. Ach een onweertje kan er ook nog wel bij als het morgen dan maar weer droog wordt.

Het zijn van die dagen dat je ook meer gaat eten vind ik. Onderweg naar ons plekje nog even langs de winkel en iets lekkers meenemen voor bij de koffie want binnen is het nu extra knus.

De weegschaal staat thuis dus die is even buiten beeld en kan mij morgenvroeg niet op mijn donder geven.

En dan hoor ik het getik op ons dak van de regendruppels. De koffie staat binnen handbereik, mijn heerlijke traktatie staat naast me net als mijn leesboek.

Ook in Zweden heb je zulke dagen.

Afspraak.

Gisteren ontving Lief een mailtje met een bevestiging voor een afspraak in juli met de cardioloog in Maastricht.

Ik was helemaal verbaasd. Hoe is het mogelijk dat ze daar weten dat je nog bestaat!

Het apparaat wat Lief nog moet krijgen om weer metingen te doen hebben we nooit gekregen net als de scan die afgelopen september gemaakt zou worden. 

Er is niets alarmerend aan de hand mijnheer komt u over 1 jaar maar terug zeiden ze ons in september nadat Lief uit zijn slof was geschoten. Ze wilden zeker van ons af zijn. In België in het ziekenhuis reageerden ze wel anders.

Eigenlijk hadden we het spelletje gewoon moeten meespelen. Als dan de metingen weer via de fibricheck app gedaan zouden worden dan zouden ze denken dat Lief zomaar spontaan genezen was 😅

Lief heeft een mailtje terug gestuurd dat we voorlopig niet thuis zijn en dat we wel contact zullen opnemen. Mocht de cardioloog in juli toch nog bellen dan zullen we hem vertellen hoe het allemaal gegaan is in die tijd.

Aan het einde van de wereld.

Wat een boek is dat! Geweldig!!

In het begin dacht ik, ik stop ermee maar toen ik even verder ben gaan lezen kon ik het boek bijna niet meer opzij leggen.

Het boek is geschreven door Kirstin Hannah en het verhaal is als volgt.

1974. Sinds Ernt Allbright is teruggekeerd uit Vietnam, waar hij krijgsgevangene was, heeft hij nachtmerries, woedeaanvallen en kost het hem moeite het normale leven weer op te pakken. Op een dag neemt hij een impulsieve beslissing: hij verhuist met zijn gezin naar Alaska om daar een zelfvoorzienend bestaan te gaan leiden. Zijn dertienjarige dochter Leni hoopt dat die drastische stap hun eindelijk rust zal brengen. Haar moeder is bereid alles te doen voor de man van wie ze houdt met een stormachtige, irrationele passie – zelfs als ze hem moet volgen naar het einde van de wereld.

Aanvankelijk lijkt Alaska alles te zijn waarop ze hoopten; ze worden er opgenomen in een kleine gemeenschap van sterke, onafhankelijke pioniers. Maar als de winter invalt en de staat in maandenlange duisternis en bittere kou wordt gehuld, verslechtert Ernts toch al kwetsbare psychische toestand. Het gezin moet alles op alles zetten om de uitdagingen buiten én binnen de muren van hun huis het hoofd te bieden.

Ik zou zeggen als je ergens tegen komt dan zeker lezen.

Zweedse indrukken

Vandaag hebben we heel wat Zweedse indrukken opgedaan en dan vooral oldtimer indrukken. We hebben er ook heel wat gezien en uitleg over gekregen.

Wat een beauty's.

Oei ........

Als je wel eens in Zweden bent geweest, dan kan het niet missen of je bent oude Amerikaanse auto’s tegengekomen. Die auto’s rijden vaak rondjes, puur alleen voor het genot en om gezien te worden. En plotseling verzamelen ze dan ergens. Een hele parkeerplaats vol met prachtig gepoetste Pontiacs, Cadillacs, Ford Mustangs, Plymouth Barracudas en Buicks, je kijkt je ogen uit.

De eigenaren zijn van alle leeftijden en gaan vaak gekleed zoals ze ook gekleed gingen toen ze 20 waren. Jeans, cowboy laarzen en een leren jack. En ook net als vroeger: Brylcreem of een ander vet spulletje in het haar. Ze behoren tot een speciale subcultuur, de raggare. De cultuur van de raggare lijkt een beetje op de hotrodders en greasers in Amerika. Ze zijn liefhebbers van de fifties: van de kleding, van de rock ‘n roll muziek en van de auto’s.

In Zweden zijn méér gerestaureerde Amerikaanse auto’s uit de jaren vijftig dan in de hele Verenigde Staten. Tussen de 4.000 en 5.000 klassiekers worden elk jaar geïmporteerd in Zweden.

Het was voor ons heel bijzonder om te zien.

Bewegen

Veel "bewegen" is een must. Waar je ook kijkt op heel veel plekken zie je sportscholen, fitness centra. Ik zie ze zelfs in Zweden.

Zelf ben ik niet zo van de fitness maar bewegen wil ik wel. Lopen dat vind ik fijn en als we met de camper weg zijn dan lopen we wat af. 

Vandaag ook weer 9741 stappen afgelegd. Gisteren 6669 stappen en de dag daarvoor weer 9354 stappen. Heel goed toch?

Alleen hoe meer ik loop hoe meer mijn rug zeer doet. Dat heb ik na mijn Ischias overgehouden. Daarvoor heb ik altijd al wel een vervelende rug gehad. 

Heel vroeger kon het me zo in de rug schieten en dat gebeurde zomaar in ene keer en dan kon ik werkelijk niks meer dan heel voorzichtig zitten of liggen. Stomme rug.

Naar de dokter en steeds weer de mededeling krijgen, slijtage. Tja dan ben je net 20 en heb je al last van slijtage?? 

Er was nooit wat te vinden. Dan maar weer fysiotherapie of chiropractor. Niet dat dat echt hielp maar ach, je probeert van alles.

De huisarts zei me wel eens "een warm bad heeft hetzelfde effect" en daar koos ik dan voor want dat geloop  naar die praktijken is niet aan mij besteed.

Morgen maar eens een dag inlassen met minder "bewegen". Dat wil ook wel eens werken of een extra molletje of twee erbij innemen en dan gaat het bewegen weer beter. (hoop ik)

Een WIJ-dag

Vandaag begon de dag met een feestelijk tintje en Lief was het niet vergeten al had ik hem er wel al dagen eerder op attent gemaakt 😉. Dus vanmorgen kwam hij me feliciteren met onze 19 jarige trouwdag. De bos bloemen houd ik nog tegoed 😀

19 Jaar geleden alweer. Wat een hectische tijd hadden we achter de rug.

Eerst had ik mijn scheiding achter de rug met alle ellende die daar bij hoort. 

Ik leerde Lief kennen en wist meteen HIJ is het. Met die man wil ik oud worden en kan ik oud worden. Een tweede keer wordt een mens voorzichtiger om de grote stap te zetten en je weet wat je echt niet meer wil. Je hebt ervaring gekregen en je laat niet meer met je sollen.

Voor dat ik 50 jaar zou worden, had ik Lief beloofd, dan zou ik met hem trouwen en in het jaar 2003 zou ik in september 50 jaar worden. 2003 werd dus ons jaar ❤.

Maar nog voordat we trouwde overleed mijn broer na roerige tijden op 40 jarige leeftijd en precies 1 maand later overleed de moeder van Lief en 6 weken daarna zouden we trouwen.

We wilden in alle stilte trouwen. Het gebeurde op een maandag. Op die dag kon je gratis en voor niks trouwen. Getuigen huurde we en de dag na ons huwelijk vertrokken voor 3 weken naar Bali.

Daar zouden we een beetje kunnen bij tanken en genieten van elkaar. Ik weet nog dat we uit het vliegtuig stapten en Bali inademde. Je kon Bali ruiken en voelen. Ik vond het zo apart.

We kwamen in de plaats Kutah en hier gingen we met een riksja naar een juwelier en kochten hier onze trouwringen. 

In Nederland lieten we onze namen en huwelijksdatum erin graveren. We zetten de schouders eronder en pakten het normale leven weer op.

19 Jaar later zijn we nog altijd gelukkig met elkaar. We houden van dezelfde dingen zoals reizen en fotograferen. Alles wat met computers heeft te maken heeft onze interesse.

We houden het zeker nog eens 19 jaar vol als ons die tijd gegeven wordt. Zeker en vast. 

Middernachtlicht

Meestal gaan we rond half 11 naar bed. Lief kijkt zijn telefoon nog eens na op nieuwe berichten en ik duik heerlijk weg in mijn leesboek.

Gisterenavond viel het me op dat het nog niet donker was buiten en daardoor vergat ik de tijd. Op de tv begon net op 1. Ik heb er altijd naar gekeken maar de laatste weken niet meer. Ik word er moe van. Ideaal natuurlijk om voor het slapen gaan dan te kijken maar ik word er anders moe van. Er zitten altijd dezelfde mensen die het allemaal denken te weten en waar ik dan naar moet luisteren. Vrienden van vrienden zie je ook altijd weer verschijnen. Voor mij hoeft dat niet en ik kijk er ook niet meer naar.

Maar we zitten nu dus op de plek waar je om half 11 nog buiten de krant zou kunnen lezen. Grappig en vreemd.

Jaren geleden bevonden we ons in de buurt van de evenaar (Indonesië) en daar werd het 's avonds om zes uur donker en 's morgens om zes uur weer licht, dat vond ik toen ook zo vreemd. Bij het zomergevoel hoort het langer licht te zijn.

Gisteren hadden we een regendag en daar kwam geen zomergevoel bij kijken en dan om half 11 's avonds nog zo licht buiten.

We gaan dus de komende zomer genieten van de lange Zweedse zomeravonden. Ik laat me verrassen. 

Water

Gisteren zaten we op de Ferry naar Zweden. Het zonnetje scheen dus we namen plaats op het zonnedek.

Een heerlijk plekje overigens.

 

Ik keek door de tralies van de reling heen naar het water en mijn gedachten begonnen hun eigen weg te gaan.

Wat vreemd toch dat je niet op water kunt staan. Water is toch een vreemd iets. Het lijkt een vaste substantie maar als je er op zou gaan staan dan zak je er door heen.

Spring je erin dan sluit het water zich weer boven je hoofd. Het past zich aan aan iedere vorm waar je het in doet.

Je kunt het niet vastpakken want het sijpelt tussen je vingers door.

Ik weet dat water een chemische verbinding van twee waterstofatomen en een zuurstofatoom is

Ook weet ik dat water in de natuur voor komt in de drie verschillende hoofdfasen: als vloeistof, als vaste stof en als gas. 

We leerden het vroeger bij natuur- en scheikunde maar ik kon er me eigenlijk niets bij voorstellen en dat maakte het moeilijk om te begrijpen. Toen en nu nog.

Bij kamertemperatuur is water een vloeistof zonder kleur en geur. Al het leven op aarde bestaat grotendeels uit en is afhankelijk van water. 

Water bedekt 71% van het aardoppervlak.

Ik zal het wel nooit helemaal snappen en daardoor blijft het me fascineren.

Zweden

Vandaag hebben we een lange dag achter de rug. Vanmorgen liep de wekker om half 5 af en daarna werd het een dag vol met nieuwe belevenissen en indrukken.

Voor degene die mijn reisverslagje wil lezen zal ik hier de link plaatsen.

Aangekomen op Zweedse bodem.

Quality time

Vanmorgen was het een komen een gaan op de camperplaats waar we stonden. Ook wij zijn weer verplaatst meer richting de Zweden-boot.

We zijn nu voor een paar uurtjes aan het water de Unter Warnow beland. Het is de monding van de rivier de Warnow en strekt zich uit van Rostock tot Warnemünde. In het noordelijk deel is het zoutgehalte vergelijkbaar met de Oostzee.  Ik had er nog nooit van gehoord maar hij bestaat dus. Als we er een klein stukje langs wandelen zien we zelfs een paar zandstrandjes.

Wat een rust .............. heerlijk.

Het zonnetje schijnt maar er is een frisse wind. 

Er zitten een paar vissers aan de kant. Ik zie er ook een vader en zoon met hengel staan. De zoon is een jaar of 3/4 schat ik. Het wordt hem met de paplepel ingegeven 😊. Het mannetje draait verwoed aan de molen van zijn hengel (op maat). De papa staat er naast met zijn hengel (op maat) en draait ook aan zijn molen.  Of ze iets gevangen hebben kan ik niet goed zien. Maar ze hebben er plezier in. Vooral het kleine mannetje en hij praat honderd uit. Misschien jaagt hij de vissen wel weg?

Een stukje verder dobberen de zwanen ook op hun gemak en genieten van het zonnetje.

Wij wandelen in een rustig tempo weer terug naar ons huis op wielen. We zetten koffie en genieten van ons uitzicht over de Warlow.

Aan het einde van de middag zullen we naar de haven rijden waar we ook zullen overnachten. De wekker wordt op kwart voor 6 gezet. 😔

Een dag van een Camperaar

Wat een weer is het toch de laatste dagen. Als ik het nieuws hoor en lees over een orkaan, water overlast enz. en niet alleen in Nederland maar ook in Frankrijk en Duitsland.

Zo extreem als ik erover gelezen heb hebben wij het gelukkig nog niet meegemaakt maar vandaag hebben we "buien dag". 

Regen, droog, regen, droog, zon en weer buien. We gaan toch niet binnen zitten dus vanmorgen de regenjassen aan en daar gingen we.

Het winkelcentrum ligt hier 1 dikke kilometer vandaan dus daarheen gelopen en terwijl we liepen werd het droog en dat liep een stuk vrolijker. Voor we het in de gaten hadden waren we er al. 

Het winkelcentrum is immens groot. Zo zie je ze in Nederland niet. Alleen al daar een rondje lopen en je bent zo 1 kilometer verder. Wij hadden alleen koffie en een boterkuipje nodig. Ach je moet een doel hebben, toch. 😃

Deze keer gingen we een kijkje nemen in de supermarkt Globus. Tjonge, jonge wat een supermarkt.

Je kunt er werkelijk alles krijgen van vis tot theedoeken en alles wat daar tussenin zit. De winkel heeft wel een oppervlakte van de V&D vroeger, ongelooflijk. En alles is er te krijgen. 

Natuurlijk ook een afdeling met brood en allerlei soorten gebak. Wij hebben een heel bescheiden doosje uitgezocht met 2 Schweineohren voor bij de koffie vanmiddag. Het was maar goed dat de boodschappen in de rugzak moesten passen die we bij ons hadden zodat we ons moesten inhouden wat onze aankopen betrof 😁  Gelukkig vonden we ook de koffie en het boterkuipje want met al dat lekkers zou je dat nog bijna vergeten. Na een bezoek aan de Globus waren we wel toe aan koffie zodat we weer even konden bijtanken eer we aan de terug tocht gingen beginnen.

En zie wat een mooie kop koffie we kregen. Koffie met een piep klein ijsje erbij 😊

Lief keek met enige weemoed naar de beauty waar hij naast zat. Ooit heeft hij er ook zo eentje gehad. Het was nog voor mijn tijd en hij heeft hem moeten verkopen. Hij heeft er nog altijd spijt van maar er weer een kopen ........... ik denk het niet dat hij dat nog doet maar het blijft wel trekken zo'n machine.

Weer bij de camper gekomen is Lief meteen aan het werk gegaan met de vuilwatertank te legen en ik ben de tafel gaan dekken om onze meegebrachte broodjes te gaan verorberen. Die heerlijke Duitse harde broodjes en ze kosten bijna niks, mmmmmm.

Vanmiddag zijn de Schweineohren aan de beurt.

Buren en buren

Vanmorgen liep ik met Lief in de supermarkt rond toen mijn telefoon ging. Het was de buurman van 4 hoog.

De lawaaiburen waren gisteren bij hun aan de deur geweest n.a.v. de mail van de huiseigenaar en buurman van 4 hoog wilde daar even verslag van doen.

Het meisje en waarschijnlijk de huurster, spreekt alleen Engels en dan in een super snelle versie. De buurman van 4 hoog kon het niet meer volgen en zei dat ook dus ging haar vriend de boel vertalen.

De vriend is een rustige jongeman maar het meisje is een felle, zei de buurman van 4 hoog. Nou daar weten wij alles van en hebben dat ook geregeld gehoord. Ze schreeuwt en gilt en huilt. 

Wie er met de deuren gooit kunnen wij niet zien. 

Misschien hoort het bij haar cultuur om emoties keihard de vrije loop te laten. 

Het meisje gaf te kennen dat zij niet verantwoordelijk zijn voor al dat lawaai.

Nou ik ben gewaarschuwd want als wij weer terug zijn zouden ze ook bij ons langs komen. Laat maar komen hoor. Ik ben er klaar voor.

Vandaag kregen wij ook nieuwe buren op de camperplaats en dat was weer heel gezellig. Het zijn volgers van onze Vlogs op YouTube en ook zij zijn op weg naar Zweden. Onze buurtjes zijn er al vaker geweest dus we hadden gesprek stof genoeg.

Of ze vanavond nog lawaai gaan maken????? Ik hoop het niet en denk het ook niet 😅😅

Bovenburen

Vanmiddag zaten we buiten toen we schrokken van onze Ring deurbel thuis. We zijn dat niet gewend dus het moest nog even tot ons doordringen voordat het kwartje viel.

Lief had de meldingen van zijn telefoon ook wel erg hard staan. Zo hard dat zelfs onze buren die buiten zaten te eten er van opkeken.

Even kijken wie er voor de deur staat ................... de lawaai-buren.

Toen zagen we ook de mailbox met de mailtjes die gestuurd waren door de bovenburen van 4 hoog naar de beheerder van ons appartementen complex en de mailtjes tussen de beheerder en de eigenaar van het appartement van 3 hoog en de mailtjes van de bewoners en de eigenaar van 3 hoog.

Snappen jullie het nog?

De mail van de bewoners van 3 hoog was in heel slecht Nederlands geschreven plus werd de eigenaar aangesproken met mevrouw terwijl het een mijnheer is en de achternaam was helemaal fout geschreven. Hmmmmm, niet zo best dus.

Zij maakten geen lawaai, luisterden naar de radio en tv met de koptelefoon op en waren heel alert op de deuren maar ze zouden contact opnemen met de bewoners van 4 hoog en met ons van 2 hoog. Zij stonden dus vanmiddag voor de deur.

We gaan er ons nu niet druk om maken en doen verder ook niets. Pas als we weer thuis zijn en we hebben weer last dan timmer ik maar weer tegen de verwarmingsbuizen en noteer de datum en de tijd.

Nu hebben we vakantie en doen niets. We hebben er nu even geen zin in en wat heel voornaam 

is ........... we slapen in de camper als roosjes zonder dat we wakker gemaakt worden door gegil of deuren. Wat een rust.

Alleen op de wereld

Vanmiddag kwamen wij op een camperplaats aan waar helemaal niemand stond. Ongelooflijk toch. Gisteren konden wij nog net één plekje krijgen en vandaag zijn wij de enigste. 

Toen wij pas een camper hadden vond ik het best eng om ergens helemaal alleen te staan. Vooral die keer dat we ergens in noord Spanje stonden voor een grote rots waar volgens een boekje de Vale gieren zouden moeten zijn.

Lief is fan van deze enorme vogels.

Deze foto heb ik ooit eens gemaakt toen we een nest ontdekten in noord Spanje op de richel van rots.

Nadat we deze hebben gezien is Lief helemaal in de ban geraakt van deze soort.

Zo belanden we toen dus met de camper voor een hoge rots in een bos, helemaal alleen en het regende.

We hebben daar die dag overigens geen gieren gezien maar die nacht werd het pikkedonker. Ik vond het helemaal niks. 

Lief verzekerde me dat zelfs iemand met kwaad in de zin ons helemaal niet kon zien. Zo donker was het. Op een gegeven moment heb ik toen de gordijnen maar dicht gedaan en me gedragen als een struisvogel.

Wat ik niet zag was er ook niet, punt uit. Ik heb die nacht boven alle verwachtingen in heel goed geslapen en mijn angst om ergens helemaal alleen in de rimboe te staan was zo goed als verdwenen.

We zijn er natuurlijk wel op berekend dat ongenode gasten naar binnen zou willen net als zovele andere camperaars en het lijkt me dan ook niet verstandig om zomaar een camper binnen te stappen terwijl de bewoners aanwezig zijn.

Het blijft toch vaak een punt van discussie tussen de vele kampeerders en het verhaal over dat er bedwelmend gas in de camper of caravan gespoten wordt blijft een spannend iets terwijl dit verhaal helemaal niet klopt. Hoe kan iemand met een busje gas in een mum van tijd een hele ruimte vol spuiten zodat de bewoners van de wereld raken en ergens de volgende dag pas weer wakker worden.

File

We hebben er nu ongeveer een dikke 500 km op zitten. Vanmorgen passeerden we de grens met Duitsland. We verbaasden ons over het aantal vrachtauto's op de snelweg, ongelooflijk. Het duurde niet lang of in ene keer ontstond er een file terwijl er niets aan de hand was. Het werd maar niet zo een file van een paar kilometer. Het hield niet meer op.

 

Ik vraag me dan altijd af hoe zoiets nu kan ontstaan. Soms zag ik in de file een groot gat ontstaan. Auto's rijden dan tergend langzaam. Ze willen op die manier in beweging blijven denk ik maar dan zie je achter zo'n auto in ene keer weer opnieuw een file ontstaan. Eigenlijk ontstaat dit soort file's doordat auto's zo vreselijk langzaam rijden. Het heeft zeker een half uur geduurd dat we bovenstaand beeld zagen bij de tegenliggers.

Later gingen we de plaats Nienburg, waar we nu staan op een camperplaats aan de Weser, bezoeken. Het is maar 500 meter van ons vandaan en het lijkt me een welvarende plaats met veel winkels, terrasjes, Katoffelnhaus, Biergarten enz. De terrassen zaten ook goed gevuld dus dan lijkt het mij toch een welvarende plaats.

En toen zag ik in de verte weer een file. Dit maal niet van auto's maar van mensen. Ik dacht eerst dat er iets te doen was en ging eens poolshoogte nemen en toen zag ik dat deze file voor een voedselbank stond.

Daar heb ik geen foto van gemaakt maar dat begrijpen jullie wel.

Dat vind ik toch zo erg. Er stond werkelijk een lange rij op het trottoir. Vrouwen en mannen met grote lege tassen. Als er iemand naar buiten kwam mocht er weer een nieuwe klant naar binnen en ............. allemaal mondkapjes op en niet alleen bij de voedselbank maar in iedere winkel.

Het was weer even wennen. Ik kreeg het er bloed heet van maar we letten er maar weer op dat we steeds een mondkapje bij ons hebben.

Sint Servaas

Feest(week) van Sint Servaas 8 t/m 15 mei 2022 in Maastricht.

De naamdag van de patroonheilige van Maastricht is op 13 mei. Dit jaar zullen alle activiteiten voor het eerst sinds de corona-pandemie weer volledig doorgang vinden. De gehele week wordt op feestelijke wijze stilgestaan bij Sint Servaas. 

De feestweek start officieel  met de Bronprocessie op zondag 8 mei en wordt op zondag 15 mei afgesloten met de Stadsprocessie. ​

De foto's zijn niet van mezelf maar als kind maakte ik dit al zo mee en het gebeurt nog altijd op deze manier.

Afgelopen vrijdag is de kermis geopend op het Vrijthof ter ere van de patroonheilige St. Servaas en vandaag heeft de grote stadsprocessie plaatsgevonden als afsluiting van de feestweek.

Lief maakte er in 2012 een video filmpje van.

Geniet ervan!!

Het zijn de kleine dingen die het doen.

Nog twee nachtjes slapen en we gaan vertrekken.

Dus vandaag de dag dat mijn To-Do lijstje afgewerkt wordt.

Accu's opladen van fotocamera's, tandenborstels, de Soundlink mini opladen.

Nog twee wasmachines laten draaien. Een bonte en een witte was.

Koffiemachine ontkalken.

Laatste boodschapjes.

Paspoorten, boot tickets enz. bij elkaar leggen.

Alle oplaadsnoeren compleet?

Mijn stofzuigertje opladen.

E-reader opladen.

Fietsaccu's bijladen.  

Het zijn allemaal kleine dingen maar alles bij elkaar ben ik er vandaag weer druk mee. Niets vergeten ........ Mijn hoofd loopt vanavond weer over. Ik weet het nu al.

Morgen nog even langs mams.

Afgelopen donderdag ben ik mams ook gaan bezoeken en verdorie het vergeten wordt steeds meer en het snapvermogen steeds minder. Het wereldje van mams wordt steeds kleiner totdat ze nog in een coconnetje leeft. 93 Jaar. Zo gaat dat dus. Je leest wel eens van iemand dat het kaarsje langzaam is uitgegaan. Nu begrijp ik het.

Gisteren heb ik het er nog met de praktijkondersteuner M. over gehad. Hoe moet dat nu verder en als wij er niet zijn .............. Kan ik wel weg gaan ...........

M. heeft me verzekerd dat mams qua gezondheid wel 100 kan worden en dat de verzorging die mams nu krijgt door de thuiszorg, in een aanleunwoning niet anders zal zijn. Iedere ochtend komen de dames mams verzorgen, medicijnen klaar leggen voor die dag en een praatje met haar maken.

Ik mag ten alle tijden contact opnemen met de huisarts en met M. "Geen zorgen maken, " drukte M. me op het hart. "Jullie worden ook ouder en moeten nu gaan, nu de momenten pakken. Jullie staan zo positief in het leven en doen het zo goed. Wat dat betreft lijk je op je mams," zei ze. Toch wel leuk om te horen en natuurlijk zie ik in mezelf die trekjes van mams. 

Mams staat met haar 93 jaar nog altijd positief in het leven. Zo wil ik het ook.

Ik ga haar weer mooie kaarten sturen met foto's van ons erop. Die maak ik onderweg via Hallmark of Greetz. Dan kies ik het middelste formaat en maak op de voorkant een fotocollage. Prachtig vindt mams dat altijd. Ik stuur haar ook wel eens een bloemetje via Hallmark. Daar kan ze ook zo van genieten en over opscheppen bij de dames van de thuiszorg. 😉

Het zijn die kleine dingen die een mens zo blij kunnen maken.

Cheque-up

Mijn half jaarlijkse check-up bij de praktijkondersteuner zit er weer op. Ik mag voorlopig nog meedoen met alle geneugten van het leven. Bof ik even. 😊

Eigenlijk was ik een beetje voorbarig geweest.

Ik word extra onder controle gehouden wat mijn nieren betreft. Je hebt nu eenmaal in families bepaalde zwakheden wat gezondheid betreft en dat is in mijn familie de waterhuishouding.

Mijn vader was een nier dialyse patiënt en hij was niet de enigste in zijn familie. Dan hebben we nog de nodige blaasprobleem gevallen. Eigenlijk alles wat zich in die zone bevindt is een zwakke plek dus ik houd het extra in de gaten.

Nu was de laatste tijd mijn bloeddruk een beetje verhoogd en ik kreeg hem maar niet in het gareel dus uiteindelijk toch besloten om er maar een pilletje voor te gaan nemen.

Het eerste pilletje kon mijn maag niet verdragen maar het tweede pilletje doet wat hij moet doen. Er is alleen een maar ......... het kan op mijn nieren werken. Vandaar een tussentijdse controle.

Nu had ik al vast mijn pilletjes besteld bij de apotheek voor 4 maanden in de hoop dat het allemaal wel goed zou zijn. Want ik moet toch genoeg medicijn bij me hebben als we weg zijn. Het was gelukkig allemaal prima en mijn nierfunctie was maar met 1 tiende puntje achteruit gegaan. Niets om je zorgen over te maken dus mijn actie met voorruit bestellen bij de apotheek is geen probleem geweest.

Ik kan nu met een gerust hart door gaan met spullen verzamelen die mee moeten maandag. Zo komen we steeds weer een stapje verder in de vertrek richting. Nog 3 nachtjes slapen en dan is het zover.

de Bovenburen .....

Een hele tijd geleden schreef ik over onze bovenburen van 3-hoog. Ze wonen 1 verdieping boven ons en waren nogal luidruchtig. In die tijd ben ik contact gaan zoeken met de bovenburen van 4-hoog en ook zij hadden er enorm veel last van. Zelf ben ik toen actie gaan ondernemen uit naam van ons (2-hoog) en de buren van 4-hoog.

Eerst heb ik toen contact opgenomen met de beheerder van ons appartementen complex en daarna met de eigenaar van 3-hoog die zijn huurders maar eens tot de orde moest roepen.

Om een lang verhaal kort te houden, het hielp en er braken rustigere tijden aan. Nu zijn wij ook veel afwezig maar in de tijden dat we thuis zijn beginnen de rumoerige tijden weer opnieuw aan te breken.

Het is een jong koppel die 3-hoog wonen. Hij is een Limburger en zij een buitenlandse. Twee, drie keer in de week hebben ze een heftige ruzie en zij kan dan ontzettend hard schreeuwen. Niet normaal. Het gebeurd ook, en lach niet, dat we heel hard gegil horen tijdens hun sex spelletjes want ook dat horen we allemaal. Dat kan ook bijna niet anders want het gaat er nogal heftig aan toe. Je zou soms geneigd zijn om de politie te bellen omdat er iemand vermoord wordt.

De appartementen zijn nogal gehorig maar in de 20 jaar die we hier nu wonen hebben we zoiets nog nooit meegemaakt. We wonen in een keurige buurt met koop appartementen. Op het moment hebben we nogal last van "huisjesmelkers". Ze kopen appartementen op en verhuren ze dan. De bewoners van 3-hoog horen hier gewoon niet thuis tenminste ze gedragen zich niet zoals het hoort.

Het maakt mij echt niet uit wie er woont als ze zich maar gedragen en zich aanpassen zoals we allemaal doen.

Overdag horen we hun niet maar tegen zeven uur, half acht 's avonds begint het. Eerst het gedreun van een computerspel dat met zijn bassen voor veel overlast zorgt. Dat gaat de hele avond door. Daarna breekt het nachtleven van hun aan fffffffffff.

Afgelopen nacht was het ook weer goed raak wat ruzie maken betreft en Lief heeft bijna geen oog dicht gedaan.

Gisteren kwam ik de buren van 4-hoog tegen en ook zij ergeren zich dood. Ze zijn al op 3-hoog gaan bellen om te vragen of het wat zachter kan, helaas zonder resultaat en dus gaan we weer actie ondernemen.

Vandaag zal er een mailtje naar onze beheerder gaan die dan een brief naar de eigenaar zou sturen.

Of ik nog zal horen hoe het af gaat lopen voor maandag betwijfel ik maar de buren van 4-hoog zouden het ons zeker laten weten zodra ze meer weten.

Ons woongenot gaat zo aardig naar de filistijnen en dat kan niet de bedoeling zijn.

Bedankt

Dank jullie wel voor de reacties op mijn tandarts verhaal van gisteren. Ik krijg er weer een nieuwe dosis moed bij. Dat komt niet door leedvermaak maar dat ik niet de enigste ben en zie dat ik het heus wel zal overleven 😆 Als ik dan lees dat iemand al 8 implantaten heeft laten zetten dan moet het toch te doen zijn. Ik heb er in het verleden zoveel enge verhalen over gehoord dat me werkelijk de schrik om het lijf sloeg toen ik hoorde dat ik nu aan de beurt ben.

Nogmaals, bedankt allemaal 😊

Vandaag schijnt het zonnetje en dat maakt mij altijd goed gemutst. Ik moest even bij de Action zijn voor cadeaupapier. Krijn, onze jongste kleinzoon wordt binnenkort alweer 6 jaar en zijn grote wens was een tractor op schaal formaat. 

Opa ging op zoek en vond ooit die voertuigen van het merk Bruder. Ze zijn duur maar degelijk en hoe ruw Krijn ook kan omgaan met spullen, die tractors van opa en oma blijven in tact. Hij speelt er mee en is er zuinig op. Steeds weer verbazen we ons erover dat die eerste tractor nog helemaal in orde is en zodoende ging opa weer op zoek en struinde het internet af. 

Het is gelukt. Een tractor met een gierkar erachter. 

De pakken staan nu mooi ingepakt klaar voor onze bijna jarige. 

Maandag als we gaan vertrekken gaan we eerst nachtje kamperen bij Krijn en zijn papa en mama en "grote" broer.

En als je dan op zoek bent naar cadeaupapier bij de Action dan zou het al vreemd moeten gaan als je niet toevallig ook nog iets anders ziet wat je misschien wel kunt gebruiken.

Een solar lampje voor in de camper.

Ik zeg tegen Lief dat het bijna niets weegt en me leuk lijkt voor als we de avonden in Zweden buiten kunnen zitten.

Ik zeg," zie je het al voor je? Wij heerlijk in de avonduurtjes bij een meer met ons lampje op ons nieuwe tafeltje ......." Ik zwijmel al helemaal weg.

Zegt Lief," hoe laat wil jij daar dan naar bed gaan?"

😂😂😂😂 En dan valt het me in dat het op de avonden in de zomer bijna niet donker wordt 😂😂😂😂

" Weet je wat? Dan gebruiken we het lampje in de camper als een soort nachtlampje of jij neemt het mee als je in het bos op zoek naar een eland bent." 😊

De Tandarts

Het was me gisteren het dagje wel ............

Gisteren had ik een afspraak om 10 uur bij de tandarts. Nu had ik al een sterk gevoel dat er iets niet helemaal goed zat onder een kroon van een kies. Mijn gevoel bleek helemaal juist te zijn. De tandarts maakte een foto van de boosdoener en zag er een ontsteking zitten bij de wortel. Oei en nu?

Pijn heb ik niet dat is nog een geluk.

De tandarts begon over implantaten en bot opvulling. Ik kreeg het er Spaans benauwd van. Ben toch al niet zo'n held en vindt het al een hele prestatie dat ik mooi ieder half jaar op controle ga.

En nu, ik ga volgende week op vakantie? 

Ga jij maar eerst lekker op vakantie zei ze en als je terug bent maak je maar een afspraak.

Ik ging naar huis. Opgelucht omdat er nu niets gebeurde. Stom natuurlijk, ik weet het maar ik suste mijn gedachten dat augustus nog ver weg is.

Maar toen ging ik slapen en om vijf uur werd ik wakker en dan gaan die gedachten een eigen leven leiden.

-Stel dat ik in Zweden kiespijn krijg 😟 Moet ik daar naar een vreemde tandarts en dan ..........

-Stel dat de tandarts mijn kronen er niet uit krijgt en dan ...........

Na een boel gedachten te hebben laten passeren kwam ik vanmorgen tot het besluit om de tandarts te bellen en te zeggen dat ze de boel er maar uit moet halen. Dan maar geen implantaten. Ik wil die zieke kies eruit hebben en die implantaten lijken me ook niet echt leuk.

Tegen half negen kon ik bellen. Het meisje aan de telefoon zou even in gesprek gaan met de tandarts. Ik zou worden terug gebeld.

Gelukkig werd ik snel terug gebeld met de mededeling dat de tandarts de kies mooi laat zitten en dat het echt geen kwaad kan. In augustus mag ik bellen als ik weer thuis kom en dan krijg ik een grote behandeling. De kronen worden eruit gehaald en het bot opgevuld. Dat bot mag er een half jaar over doen om te genezen. Daarna wordt er een implantaat geplaatst.

Ik word er niet echt vrolijk van allemaal maar vooruit het is nu eenmaal niet anders. Ik wil ook niet als een oud tandeloos vrouwtje eindigen. Ik zal maar vast beginnen te sparen 😕

Anatomy of a Scandal

Anatomy of a Scandal is een prachtige mini serie op Netflix. 

Hij past helemaal in deze tijd van al de MeToo verhalen . De miniserie is pas uit van eind april en bestaat uit 6 delen.

De serie is gebaseerd op het gelijknamige boek van Sarah Vaughan. We volgen een machtige Britse politicus James Whitehouse en zijn voorbeeldige gezin.

Wanneer hij wordt aangeklaagd wegens een verkrachting van zijn medewerkster Olivia, staat hun hele leven op z'n kop. Sophie, zijn vrouw, blijft geloven in de onschuld van haar man.

Aanklager Kate Woodcroft haalt alles uit de kast om James veroordeeld te zien worden. Na een twist gaat de beerput nog verder open.

Echt een serie om in één adem uit te kijken ................

Moederdag

 

Familiedag

Vandaag hebben we onze jaarlijkse familiedag met de broers en zus van Lief. 

Door de corona is die de laatste twee jaar niet door kunnen gaan op onze vaste datum in mei. 

Omdat we al twee keer verstek hadden moeten laten gaan in mei kwamen we op het idee om afgelopen november toen het kon, een afspraak te plannen en wonder boven wonder lukte dat. Er was nog niemand aan het overwinteren en er waren ook geen verjaardagen van kinderen of vrienden. De week na onze bijeenkomst kwam er weer een lockdown. 

Dat nam ons niemand meer af.

Sinds 2003 toen mijn schoonmoeder overleed kwamen we op het idee om jaarlijks een familiedag te organiseren. We wonen allemaal niet zo dicht bij elkaar en om samen onze verjaardagen te vieren zat er niet in. Eigenlijk vieren we nu 1 keer per jaar onze verjaardagen samen in mei. Het is dan ook altijd feest als we ons weer zien en sluiten de dag af met een gezellig etentje.

Bij Lief zijn ze met z'n viertjes. De oudste is 83 jaar en de jongste is 72 jaar. De rest zwerft er tussen in en ik sluit als jongste de rij met mijn 68 jaar. Het was altijd moeilijk om iedereen bij elkaar te krijgen en daarom besloten we in de eerste jaren een datum vast te stellen zodat iedereen er rekening mee kan houden. De eerste zaterdag in mei dus.

Dit jaar hoeven wij niet zover te rijden want de familiedag is deze keer in midden Limburg bij broer J. en schoonzus G.

Rond half 11 worden we verwacht.

Wij verheugen ons er weer op.

Kapper

 De kapper heb ik al jaren geleden afgezworen. Ik heb iets mee of liever gezegd, ik heb er niets mee.

Heel wat jaren geleden en dan bedoel ik de tijd dat ik nog studeerde ging ik samen met vriendinnen naar de kapper. Een dolle boel was dat. Om de beurt werden we bewerkt met kam en schaar en controleerden van elkaar of het iets werd. Na de knipbeurt spoten de kappers in die tijd een halve bus haarlak op je haar waar wij niet zo van gecharmeerd waren. 

Het eerste wat wij dan ook deden na zo'n haarlak beurt was naar de V&D gaan om bij het toilet onze hoofden onder de kraan te houden om al die haarlak uit onze haren te verwijderen en ons kapsel weer toonbaar te maken. De kapper lukte het nooit om onze haren weer in het oude model te krijgen.

Thuis hielpen we elkaar om onze haardos van een ander kleurtje te voorzien en dat lukte aardig.

Later ging ik naar de kapper voor een knipbeurt en een coupe soleil die toen erg in was. Je zat dan uren bij zo'n kapper te luisteren naar allerlei onzinnige verhalen en het duurde dan ook niet lang of ik werd ongeduldig van al die uren te zitten.

Knippen zou ik bij de kapper laten doen en dat kleurtje zou ik zelf weer doen.

Ik heb heel wat kappers gehad in mijn leven maar nooit is het mij gelukt om een "vaste" relatie met een van hun op te bouwen zoals ik dat wel eens hoor van andere dames.

Vaak voelde ik mij in de boot genomen.

De prijs schiet in eens met €10 de lucht in (ja echt waar) of een binnenlopende klant zonder afspraak wordt voor mij geholpen (je moet nieuwe klanten zien te binnen te krijgen) of haren recht afknippen lukt niet meer. Nee voor mij geen kapper meer voorlopig.

Ik laat mijn haren groeien wat ook nog heel makkelijk is onderweg met de camper en die 

puntjes ...... die knip ik zelf bij. Op youtube kun je heel veel over vinden hoe je haren zelf kunt bij knippen. Ik vind deze manier ideaal en Lief ook want ook hij heeft zolang ik hem ken er een hekel aan om naar de kapper te gaan.

Om de zoveel tijd zoek ik mijn kappersschaar op en roep ik Lief naar mijn kapperskruk en sla aan het knippen. Gelukkig heeft hij een flinke haardos dus mocht ik een foutje maken dan valt het niet op en ik word er steeds handiger en brutaler in.

Zelfs mams prijst mijn kapperskunsten. Bij haar mag ik sinds kort ook de puntjes bijknippen.

 

Privacy

Gisteren moest ik naar de apotheek om onze medicijnen voor 4 maanden op te halen. Het is altijd een hele uitzoekerij om precies te weten wat en hoeveel we moeten hebben. 

Gelukkig slik ikzelf maar twee pilletjes en die gaan altijd mooi geleidelijk samen. Is de een op dan is de andere dat ook maar bij Lief is dat een heel ander verhaal.

Lief heeft 4 soorten pilletjes en dat werkt nooit samen. Van de een heeft hij nog 3 doosjes en van een ander nog maar 1. Het is zelfs al eens voorgekomen dat toen Lief moest gaan tellen om te kijken wat hij nog bestellen hij merkte dat er van 1 soort nog maar voor twee dagen in voorraad had.

Ook komt het geregeld voor dat Lief voor de laatste dagen als we onderweg zijn, in ene keer geen pilletjes meer heeft en we maar huiswaarts gaan.

Deze keer ging ik er me maar eens over ontfermen. Eens kijken of we het samen onder controle krijgen. Nadat we alles uitgeteld hadden hoeveel pilletjes voor 120 dagen per medicijn nodig waren en hoeveel pilletjes er in een doosje zitten deden we de bestelling online bij de huisarts.

Gisterenmiddag kregen we een berichtje dat de medicijnen opgehaald konden worden.

Bij de apotheek kijk ik de hoeveelheden na want het is me al eerder gebeurd dat ze me maar net genoeg voor 3 maanden mee gaven. 

Te weinig dus. "Maar mevrouw, wij geven altijd maar voor 3 maanden medicijnen mee. De rest kunt u later komen ophalen. Het ligt hier dan voor u klaar."  Nadat ik dan duidelijk maak dat ik voor 4 maanden heb besteld en dat dat een rede heeft zoals nu bijvoorbeeld dat we op vakantie zijn, krijg ik te horen dat de dokter er dat niet bij geschreven heeft.

Moet dat dan?

Dat vind ik ook altijd zo iets als je bij de receptie staat bij de huisarts om een afspraak te maken. Er wordt dan altijd gevraagd waar het voor is al is het niet altijd leuk en soms zelfs gênant om dat hardop te moeten zeggen. 

Stel je voor, "ik kom voor mijn prostaat."  of  "ik heb last van een wratje op mijn dikke teen" 

En dan hebben ze het over privacy .........

"Verdwenen" mensen maar geen "vergeten" mensen

Nu ik de leeftijd van 68 jaar heb bereikt valt het mij steeds vaker op dat er zoveel mensen om mij heen zomaar verdwijnen. Dan bedoel niet via, hocus pocus pas ik wilde dat je weg was, nee was dat maar zo want dan kon je ze ook zo weer te voorschijn toveren.

Van de week hoorde ik weer zo'n horror verhaal. In het appartementen gebouw die naast de onze staat heeft een mevrouw 3 dagen in haar appartement gelegen eer ze haar miste. Zo vreselijk oud was ze niet. Ze was 76 jaar en zo kwiek als maar kon. Ik zag haar vaker langs lopen met haar boodschappenkarretje. Ze viel op. Ze liep niet zoals wij lopen, nee ze schreed vooruit. Ooit had ze als kind een ontploffing meegemaakt in het ouderlijk huis en zij was nog de enigste overlevende. Haar ouders, broertjes en zusjes zijn toen allemaal omgekomen.

Ze heeft ook nooit een relatie gehad. Ze droeg een volle rugzak mee in haar leven.

Bij ons in het appartementengebouw is 3 jaar geleden iemand gevonden. Hij was 1 jaar ouder dan ikzelf. Was alleen en kreeg een beroerte. Heeft een paar dagen op de grond in zijn slaapkamer gelegen. Een oplettende buurman heeft uiteindelijk actie ondernomen. De man leefde nog toen ze hem vonden maar heeft het uiteindelijk niet overleefd.

Neem mijn "verdrietige meisje". De vast lezers van mij hebben mijn verhalen gelezen over haar.

Als ik alleen al eens bij mezelf kijk. Mijn ex schoonfamilie bijvoorbeeld. We waren met z'n zessen. Drie broers en drie schoonzussen. Mijn ex man is nog de enigste die over is (en ik dan).

Mijn eigen broer die maar 40 jaar oud is geworden.

Vrienden, vriendinnen, familieleden, buren ...............

Zo kan ik een hele lijst opnoemen en ik denk dat er veel mensen zijn die al heel wat mensen om hun heen zijn kwijtgeraakt.

We worden oud, denk ik dan maar dat is ook wel mijn bedoeling.

Wachtkamer

Vanmorgen moest ik bloed laten prikken dus op tijd mijn bed uit en naar de overkant van de straat waar de kliniek is. Wat wonen we toch ideaal wat dokters en winkels betreft.

Tegen 8 uur kwam ik binnen en er zaten al 10 wachtenden voor me. Gelukkig zag ik dat er 2 prikdames waren en dan schiet het lekker op.

Een wachtkamer vind ik altijd iets aparts hebben. Er zitten mensen van allerlei rangen en stangen. De meesten zijn toch ouderen vandaag. 

Het valt me op dat de ouderen maar wat voor zich uit zitten kijken en de paar jongeren die er zijn zitten op hun telefoon te kijken. Een praatje maken is er niet bij met al die doorzichtige schotten tussen de stoelen in.

Er gebeurt weinig spannends totdat er een mijnheer binnen komt en zich met nogal een luide stem meldt bij de dame van de receptie. Hij geeft zijn formulier af en de dame van de receptie vraagt of hij ook een plasje bij zich heeft. Ja dat heeft hij. Als ze hem vraagt of hij ook zijn paspoort bij zich heeft moet hij ontkennend antwoorden.

De dame zegt hem dat ze tot half 1 open zijn maar dat vindt de man geen optie. Hij begint een verhaal dat hij nogal gehaast vertrokken is vanmorgen en alles thuis heeft laten liggen. De receptioniste zegt hem dat ze toch een legitimatie nodig heeft. Een paspoort of rijbewijs maar dat heeft hij niet bij zich. "Ook niets op uw telefoon?" Nee die heeft hij ook niet bij zich. Op de vraag waarom ze het paspoort nodig hebben zegt de receptioniste dat ze zijn bsn nummer moet hebben. 

De man begint een viertal cijfers op te noemen maar verder komt hij niet. De receptioniste bekijkt de man bedenkelijk aan en zegt dan, "dat kunt u niet verzonnen hebben. Gaat u maar zitten." Hij heeft geluk gehad 😁

Dan komt er een echtpaar binnen en weer worden de volgende vragen gesteld; heeft u uw paspoort bij u? Ja. Heeft u ook een plasje bij u? Uhhhh, nee.

Ze krijgen alle twee een potje mee en er wordt hun gewezen waar het toilet is. De vrouw is er zo mee klaar maar de man heeft er nogal moeite mee om iets in dat potje te krijgen. Zijn vrouw vraagt of het lukt. Ik hoor een zacht gemummel.

En dan ben ik aan de beurt.

Jammer, het werd net leuk. Ben toch benieuwd of het die man nog gelukt is 💪

Een dag uit het leven van een pensionada

Vanmorgen eerst ontbeten. Lekker op ons gemak want dat kan als je bent gepensioneerd. Lief had een roer eitje voor ons gemaakt. Kopje thee erbij en meestal kijken we dan met scheef oog naar  Goede morgen Nederland totdat het sporten begint met Olga Commandeur.

Na de thee is het meestal tijd voor een kopje koffie maar vandaag had ik er geen tijd voor.

Ik moest een paar boodschapjes doen want we hadden geen broodbeleg meer en vanavond komt de Picnic pas rond zeven uur met de boodschappen voor de komende week. Het winkelcentrum ligt op 5 minuten loopafstand dus geen probleem. Ik wilde ook nog even langs de Action om zo'n handige bak te halen die prima in mijn keukenlade past in de camper. Toevallig zag ik ook nog leuke bollen breigaren die ik niet kon laten liggen om er een omslagdoek van te breien.

Na het bezoek aan het winkelcentrum liep ik meteen door naar mams met ............... iets lekkers voor bij de koffie. Mams is erg verkouden geweest en heeft nog weinig eetlust maar de kersen vlaai die ik bij me had smaakte haar voortreffelijk samen met een kopje koffie. We hebben even heerlijk zitten babbelen totdat mijn plicht me weer riep en ik weer huiswaarts moest.

Thuis gekomen zat Lief diep gebogen over de nieuwe Ring bel die vandaag bezorgt was. Ik ben er wel achter dat je die maar niet zo even installeert, fffffffff wat een karwei.

Het wachtwoord moest wel een keer 6 weer opnieuw ingevuld worden. Het is natuurlijk een super veilig systeem dus na een paar vragen kwam de vraag weer "vul uw wachtwoord in" en daarna kwam een paar keer de melding "vul uw code in van uw telefoon"  

Lief heeft dan een engelen geduld. Als het aan mij had gelegen had ik die bel al lang weer terug gestuurd maar uiteindelijk lukte het.

We kunnen nu alle twee op onze telefoon zien als er iemand bij de deur staat maar ................ eerst moet hij uren opladen.

Terwijl onze bel aan het opladen was werden we tegen twee uur verwacht bij onze buurtjes beneden op het grasveld bij de jeu de boules baan om een potje te spelen. Deze keer gingen de dames tegen de heren spelen en jippie de dames wonnen met 3-2.

Om van de schrik te bekomen gaan we na onze inspanning altijd een wijntje drinken. Om de beurt neemt er iemand wijn mee.

Onderhand was het vijf uur geweest. Tijd om te gaan koken.

Zelf had ik pizza gehaald en die hoefde alleen nog maar de oven in. 

Veel tijd om te koken had ik niet want de Picnic zou tussen half zeven en zeven uur voor de deur staan.

Nu stuurt Picnic altijd een berichtje als ze er aan komen en hadden we het autootje zien stoppen beneden bij de voordeur. Maar de bel ging niet. Wat gek. De jongeman stond ook niet meer op straat want dat kon ik zien van bovenaf.

Nu was onze Picnic bezorger waarschijnlijk met iemand mee door de hoofddeur gelopen en boven gekomen had de beste jongeman op de Ring bel gedrukt waar nog geen accu in zat.

Goed dat we gingen kijken en hem zagen staan.

Boodschappen weer opgeruimd en nu doen we niets meer alleen nog een kopje koffie drinken.

Maar goed dat we gepensioneerd zijn want om te werken zouden we geen tijd meer hebben. 😂😂